λυτὼ ἅπὼν ἀποτυίχάνᾷν . ἀιτῶν τίμὰ νὴ 
ἡ τούτοππρωτον ποίησε διὰ τ ἀηρρίαν,ῷ 
φνιἡ μὰν ἡλ ὄλγω ϑ(ίλωκας,Δὸς κἀμοί, ἡ δᾷ 
μαλωὶ, ἀπ μοῦ ἀξίαν. τὰν φιλαρίυρίαν Φ 
πων οορλιν παν Ἢ κακῶν, τοὺς ἀΐω 
δοὺς ἀνλραςῤ,ἀκόγας ἡφῶν ἀμαι. τὸν τρώϊα, 
σχολαΐον ἀσγολίαμ. ἰϑῶν [ὐνάϊκα ἂν φΦο 
δείῳ, κατὰ τὸ ἡκρίον ἔφκ ἢ Γαλεάΐρω. 
; ϑώμ ἧς [ὑνάικας ἀπ᾽ ἐλαίας ἀπαίγονη μένας, 
ἔιϑῳ ὙΝ ἔφη πάϊδηα τὰ ϑιινλραντοιοῦτον καρ 
“σὐμῆναίκαν. ὁ ἀντοςερωταβεὶς » τί ἡ Γ 
βαρύτερον βαφάζε, ἐφν, ἄνθρωπον ἀπαΐλεν 
ἤνμ. ὁ ἀντος,ὀνήδίσαδίιος ἀύῳ πἰνὸς ὡς ἧς 
ἀμαϑάρτεο τύπεο ἀσίρυω ται ἔφμον ὁ ἥλιο 
ἀλλ ὃ μιαίμζίαν. ὁ ἀντὸς ἐρωταῤᾳὶς ὑσὸ 
νος»λιὰ τίμα ἀιτίαμ ἄγθρωποιον μὸμ “πρϑ 
σαλούσι Διλύασι» τ δὲ φιλοσοφούσιν Υ πά 
γυ τί, ἄσεν.δτὶ χωλοὶ μὰν νι τυφλοὶ ἴσωᾳ 
λπὶ ζχσιτανέα)αν, φιλόσοφοι δέον, ὁ αὐτὸ 
λοιδορούμώμος ὑπὸ πἶμος φαλακρούν'φκι τῷ