χυιμ. ὑπ λέῆνις ἀὐϊον ἐμέμφοντο; ἐὰμ 
γὴ ἀυτὸν ἐφίει ἐκ πίρινυ μόνομ ἀυτὸς ἀπολ 
λυται διὰ κάμώ, προσαπολλυσιμ, ὀάύ]ος 
ἔλεγῳν, ἐπὶ ἐὰν μὰν κύνωςἀυτὸν ασἀράζω 
σιμούρκανία ζαν ἡ Ταφη. ἂν λεγύσες, ἀφ 
ον, ἄγ δὰ μυϑιεὶς σροσέλθηνδ χρόνος καλλί 
ὡμ τῇ ταφῇ. Διὰ ἈΝ ἡρλυτωλεφάτωμ ἡλίου 
νλόμβρου. Διο ΚΛΈέουΣ. 
ειοκλῆς» ὁ τὸϊς συῤῥακουσίοις τοὺς βόμοῦς [ρά 
ας, πρῦς τῦϊς ὀγοιρ. Ν τοῦτο ζἰραψμ. 
ἐάν τίς ὁσλονἔχων ἧς ταμάγορὰμ παραζένη 
ταὶ βάγατον ζῖναι πρὸς μον, στα ἀϊνοίᾳ, 
δοὺς, ὄντα ὀλλα τὶ νἱ αςριφάσῳι συτνώμαν. 
προσατίολθων τ λὸ σσολυμίωμε σὶ τῆς χὼ 
δας. ξῳσορούῳτο ξίφος ἔχων. ἀιφυμλίου 
δὲ ζάσᾳως νὴ τάραχῆς κατὰ τὴν ἀγορὰν τῳ 
γομένης,ἀ [νοήσας μετὰ ΝΣ ξίφους τσαρὴμ ἐς 
τὴν ἀγοράμ, τῶν δὰ Ἰδηωτῶν τμὸς κατανον 
σαντοζονὰ {πόντος ὅτὶ τοὺς ἰΔῖχς ἀυτὺς κα 
ταλυὲ ΟΥ ὁμουςἀμεβόντωμὰ Ρ δυμῴνουγο