ὃ ἀὐ7ὸς. τοὺς τὸν πυϑόμανον 4 σχολάζοι ΜῈ 
ϑίσοτε ἀπεμεμοὶ τοῦτο συμβαίη. ὁ ἂν 
Ἴςς. ἀκούσας Δύο γῳραγίσκες πολλὰ βλάσφη 
μα πυρὶ ἀυ τοῦ νὴ Ἰὰς τυραννίϑος ἐρηκέμαιν 
ἀμφοτέρους ἐκάλεσαν πὶ δϑήπνον. ὅρων δὼ 
Ἴον μὲν͵ παροινούμτα. νὴ χηθοῦντα πολλά . 
τὸν Ἀς, ασ'ανίως Ν μωτ ζυλαβείας ταις οὐ 
σῳσὶ χρώμανομ » ἐκήνομ μὰν ἀπέλυσαν ὡς 
φυσᾷ παροινησαί]α. Ν Διὰ μέθην κακολογν 
σαῦϊα. τοῦτον δὲ ἀνήλων ὡς ϑύσνουν, νὴ ἡρλὲ 
Μιον ὡκ προαιρέσφως: ὁ αὐ]δοιφιτωμένωμ 
πἰνωμ ὁπ μα ἡλ σρράίωται ταονηρὺμ ἄνδ᾽ μ 
᾿ “"“ “κ᾿ 
ἡ λυοχεξωμόμενοι ὑπὸ δΤαρλδῇ δνρ ἡ 
βουλομαι πων ἄνα!» τ ομευ μάλλον μισὸν 
μάνομ. ὁ ἀυΐὸς ἀκούσας ἥνα τ΄ ἡΡλιν χὸν 
σίομ ἐχὴμ θιΚοὶ κατορωρυ[μένον νἀκέλένσωμ 
ἀνᾳγείκην πρὸς ἀν πὶ δὲ “παρακλίψας 
δλίίον δ ἄγος νὴ) μεϊαφὰς ἐς ἑτέραν “πολινεω 
γήσατο χωρίομιμιιταπεμιψάμαγος ἀυτιῦκέ 
λῦσε πᾶμ ἀγρλαξῇμ κεχρημένον τῷ πλοῦ