"Ὁ Ὁ συϊκληέντωμ ἰα δῶν ἄσο φηναμένωμ,
ὁ σάντως ὅταν ἐκ Π' ϑωράκος ὑξαενωνθ
τὸ δόρυ,συμδήσῳται νὴ τὸν θάνατον ᾧπάκο
λϑθασαν, ευψυχοτάτημ δὲ (ἴουκαταςροφὴμ
ὑσοιήσατο. Ἴρωτον μὼν ᾽ν τὸν ὑπααχγιηὴν
“σϑοςκαλεσάμαμος , ὡπκρώτησαν ἐϑιασά
σωκῳ τὴν ἀασίλα. τούϑι φήσαμτος νὴ ὑέμ
τοςάυτὰν ποῦ τῆς ὁ ράσᾳφως. πάλιν ὡσυρὼ
τσ πότεροι νωμικήκασιμ, ἃ πποφαιγομένῃ
Ἂν τοῦ τα αιδὸς, τὶ βοιωτοὶ νωνικήκασινιῶρα
φησὶμ οὶ τελωυτᾶν,ν) πρυσέτα ζὰμοκ αττά
σαι τὸ δύρυ, ἀναβοκσάντωμ δὲ Ὑ παρύνίων
φίλωνικαὶ τὶ νος {πόνος ὁτὶ τολῶτας ἀτὲ
Κυνὸς ὠπαμινῶνθα, νη ϑακεύσαντος μὰ Δία,
μῖν φηειν. ἀλλὰ καταλείπω αυϊατέρας Μ
τὴν τοῖμ λεύκϑοις μίκαν, ἡ τὴν ὧν μανηΐ
νγείᾳ. νὴ) ἦτ Δὐράϊος ἐξ αιρεϑίμτος, ἄγεν πά
σης ταραχῆς ὡξέπνευσωμ, |
ἙΡΑΤΟΣΘΈΝΟΥΣ.
ἐ ρα Π]υολί μίις παίζων τρθρ τὸν μυϑο}!. νὰ τὸ ἃ