διςχοῦσιμ. ὃυ μὴμιά λλὰ νὴ ἱκαγὰ πεὺς τοῦ 
Ἴσοις͵ ἀνέσεως νἡ) χαριων τίσμάτωμ πορίξἐμ 
ἐκωίνοις τὰρ ἀφορμάς. Δεῖ ϑὼ πολλάκις νὴ 
ἀνίσαως τὸῖς αστουλάζουσιν. ἀιγν ἀμέσφο, 
ππαρασκευαφίκαὶ πύνωμ φοὶ κα]ὰ ϑίωνα. νὴ 
Ἴλξομονὸ λύρα. ἄνθρωπος ἀκμαΐ δὲ ἄμα 
παύσφωρ ἣν Ἰδὲς ασυϑϑαΐοις χοραγησάν ᾧπαῦ 
γέλλονταῖ[ἀποφθε[μάϊα, δι τὰς θεωρκτί κὰα 
ἀναίνωσάς (δ᾽ ὅτωι μὴ λυνάμαενοι φέρειμιικ 
λύονϊαι νὴ τ πιρὶ ἀυτὰς απ δὴμ ἀηρῥῥιπ] Υ 
σιμ. ἀλλυπέλ᾽νομος ἀσὶμ ἡμὶν ἀνγωθῳν κρα 
τάσας,ἀσαρχὰς κομίζν θεώ. ἰθοὺ νὴ ἀὐ]ὸς 
τῷ νόμω σὐμωμος ἀπάρχο μαΐσοι μετὰ 
ϑοῦμ, τῷ παναρίσῳ ἀρχιποίμῳνι καὶ πρῶ 
τίζω πάντων ἀρ χύντωμ [ς τῶμ ὑφηλιομ, ἡ 
το ἐμῆς ἀνθεωμίωνιᾷ Τὸν [ωωργὸν ὑκῆνον 
μιμούμενος.ὃς παριύμτί σάλαι τῷβασε 
αἰ τῶν παωρσῶν, τὴν σορΓΝ δυκ ἐχὼν ὀληωᾷ 
ᾧγδὲ ἴζαοϑαι τὰς ψυχαςνυλατὶ ὀλίω ζωίρα 
οἶκας ἀντ, ὕυτως ὑκνίγῳ [υμγᾶῖρ ἐκόμιζε 
αι “"