τυΐῳ σῖῳ πρὸ. ν»π'ο' Ἃ 4’ .ΓΡ 
ομαντί μώριας ἀμειγώνο Το μὰν Υ ἡμ 
εὔφυσίως ὠσί,το Δὲ βκριωδές, ὁ αὐ]ὸςἼους 
ἀίαθους Ὑ ἀνῶ νιϑεοὐ τἴ μίρος λείων ἔχήν. 
ΠΙΤΤΑΚΟΣ ΜΙΤΥΛΗΝΑΊΟΣ, ΤΑΔΕ 
ἀπεδθέγξατο. 
ἐήύν πάρα διάτα. φίλωμ παδον τ νὴ ἀπον τ 
μέμνησο. μὴ ὄψιν καλλωπίζά, ἀλλὰν τὲ 
ἐπίτηϑευμασιν 5): καλό . Μὴ πλουτᾷ μα 
κῶν. Μῆήσᾳ διαβαλλέτω λύϊος -σρὸς τοὺς 
“αἴζεως κἀκοινωνηκύτας, κολακευάμ [ομάς 
μὴ ὑκνᾷ Ὰ προσδέχου τὸ φαύλον, ὄϊδς ανᾷ, 
ράνες ἐνίίκης τὲ [ονῳῦσι, τούτους ἀυτοὺς ἐν 
τῶ Ὡς παρὰ Ἥ τέκνωμ προσδιύχν. Χαλςῳ 
"σὺν τοὺν ἰνῶγαν, ἔδιον τὸ ἔπίυ μίαξ]υχάν, 
ἀνιαρὸμ ἀργία. κακὸν ἀκρασία, λίλαεκᾳ καὶ 
μάνϑανωτο ἀμάμομ. ἀργὸς μὴ ἴοϑι. μή θίαν 
αλϑτῆς Ὑ εὐτυχίαν κουήίᾳ, εὐόνου χάριν» 
μὲ δι εἴϑου,ν πᾶσι πίσευς., πινδάρου. 
εἰνλάρν ἰράψαϊίορ ἐλλάλος ἔρήσμ ἀθήναι λά 
κῶν ἔφη. καταπασῷν ἂν ΤΣ ἑλλάλα ὀχουμς