ι} 
τυχῖς ἀἰαὐῆς παϑὶς ὁ σύμπας κόσμος, τυχλρ 
μίας χαλινὸς ὡςὶν ὁ νοῦς. ψυχὰς Ὶ» Υϑδιὲγῳ 
εἰΠιμιώτερον, συχὴ δ ἐκ δεθέων ἡα μένκ ἀϊ 
δὸς δ᾽ ἐξ εβηκ4, ἣν πότμομ ἰούωσα, ϑῆλομ ἂν 
Ἴφύνων, πὶ πνεῦμα ἑεὶν ἡ ψυχή. κάϊὰ παν] 
ἐϊκοῦμ ὦ σώμάϊος. ὃν πότμον ἰούωσα. ἕλᾳ 
ἴω πυϑατύρας ὁτί ἡ πον τελεύϊωντος ἄνδυ 
νὴ Ἢ ὀληὼν ἅπαντ» ἀπαλλατήσα ᾿ σωμα 
Ἴκ ἐν ἔκώνω τί νίαν ἐμῷ ἂν πλανωμένκ εἰ 
κα! αλέφθῃ [ὠνομένωζώῳ ἢ ἡ) ἐμ φυτῷ, τοῦ 
τὸ ὄμμρος ὧμ τῷ (ΐορος νὴ προκλὺ δ ανάτω 
προυβαλων,[ὠνναϊές ἣ ἄμδρας παράίων “ὮΡ 
ἐνήσκοντας, τ ψυχὴν φκσὶν απαλλαϊίομένην 
ἔραν ᾿ μδιραν αὑτῆς. ἀνϑομανημ ὅτὶ καϊα 
λωΐ πᾷ ἀκμάζοντα νὰ ἀυΐεμα σώματα «νηίδᾳ 
διοικῦῆαν μὴ υ[κάϊαλέφϑ!α μογθηρῷ τἰνὶ ἄνγω 
μέμω ἡ λυπηϑέσζίαι συνοῦσα «δ ἐπί πἶνι ἀλ, 
λωνἐκοςἀχϑεο)αι ἀβάνατομ δύσαμ. ἄμα ϑᾷ 
Διὰ τοῦτον) πρὸς ἀρωῦ ἡμᾶς προδεπά δὲ 
λῶμ ὡς τὰ [ωυμῶα σωμόϊα να ψυχλνατα