δ, 05 Ἢ Ὄπ. τ -΄ν, "ν---ἢ 
“Ἰοὺςζωὕδας ἀνα! πλείονας,Ἡ τοῦς τα δνςωταςὶ 
Ἴονς ζῶντας ἔφη. Σ Ν ἐγαϊοὺς τωθνᾳῶταρ. 
ὁ Δεύτέρος ὃς, πότωρον τὴν ΓΑνυ ἡ θάλασσαν 
ἐμεΐζονα ϑηρία δὲ φήνυτὴν γὴμ ἔφη. ταύτας γν 
μέρος ἐναι ἐ ῥάλασαν. ὁ δὰ Δίτος» πϑιὸν 
ἔσι Ὑ ζῶων πανϑρτότατον ὃ μέχρι νῦν ὕκ ὡσ 
[νὠοϑν, πεν ἄνθρωπος. ὁδὰ τώταῤίος ἀνά 
κριμύμανου τίνι λοίϊσμῶ τὸμ σαββᾷ ἀπίην 
σαν ἀργοῦία ἀυτ' ὁν]α ἀπεκρίθη, καλῶς ἰὸν 
βουλόμενοι ἀυτὸμ ἡ κακῶς ἀποϑανεῖμ. 
δα σύμ ἥϊος ἐρωτνϑεὶς πούτερομ τε τὰν τὴν 
ἡμάραμ προτέραν» ἡ τὴμ νυία τε[ονέναι, 
πεν ἡμέρα μία. τῶν γλ ἀπόρων ἔρωτα 
σφωμιἀνάγαη καὶ τὰς ἀποκρίσεις ἀπαύρους 
ἶναν. ὁ δὲ εὔΐος ἀποραϑεὶς σῶς ἂν "ἧς φιν 
ληϑοίη μαϊλιζα,αμ κραϊτίφος ὧμ ζφκ. μὴ 
φοβερός ἔμ. ὁλὲ ἔβδομος ἐρωταϑεὶρ 
σῶρ ἂν πἰοὰς ἀνϑρώσων γίνοιτο ἐὺς «ὧ 
πραϊξειωμ ἄσεμ. ἃ πραΐξαι ἄγϑρωομ 
μὴ Δυνατὸν ἐςίν.