ΠΩ, ᾽ δ ,5Ὁ. “ρ΄ ἢ 
ἠῶντες. Ἡ οἱ γώκβοὶ. τοῦς οὐν 'λίονκο «Φν 
σοὺ τίϑης. ὁὀαυτὸς ὀνῳιλιζόμεμος ὑσῦ 
ἀπικού. δπὶ σκύϑνο ζεὶν. ἀλλεμοὶ μὼν 
ὀνειδορ ὥσωμ ἡ σαΐίς. σὺ ϑὰ τῆς “σαι 
Δος. ὁ αὐτὸς ἐρωτηϑ εἰς τί ἃσίμῶν ἀμρώ 
"σοῖο ἀϊαηὸν τωκαὶ φαύλον,ἰλωοτα ἔφκ. 
ὃ ἀυτὸρ ἔλείς, κραῖ τίον ἐγα φίλον ζχωιν ποὶ 
λοὺ ἄζιον»ἡ πολλοὺς μηδενὸς ἀτί οὔς . 
ὃ ἀυτὸς τὰν ἀϊορὰμ ὡρισμένομ ἐφη τῦσομ 
ζιο τὸ ἀνλλλους ἄπατὰν. καὶ ἀλῳνεν 
είν. ὁ τὸς ὑπὸ μωιρακίου παρὰ πὸ 
τὸν ὑβριον)αὶς. ἔφα. μωραίκιον, ὑὰμ μέος ὧν 
τὸν ὄῖνον μὴ Φίρης (Γίρωμ γενόμαμος Ν 
Δωρ δίσαιο ἔύρθῳ δὸς βίομ ἀϊκυραμ : 
καὶ κεραμικῦν δοχίμ. ταδὶ ποτὰ τοὺ 
τομ κοιμώμενον, κατέχων τῇ μὲν διιζιὰ 
τὸ ξύμα.τι δὰ λαιᾷ, τὰ ἀιλδια, ἄμμι ἰόμς 
νον διῖν μὰν ἀμφδιν. μιώζον δὲ γα γλώτ 
ταῦ Κράτων, ἢ ἡϑομῆς. 
. ω. ὰ 
ἀπ᾿