Κίον ἐν εἶ ἀὐὟ ά ναλώτσις λοίτμδιο, τοῦ Τὸν 
βεύπομ πος παινή μόνον ἀκ παν σωκραΐι 
κῶν. Δάνόντε ἦναι. νὴ Δἰόμιλίας ἐμμελοῦς 
ὑπα[ατέοϑαι παῤὸν τίνούμ, Δέλομ δὰ ἐκ τῶν 
ευήθαμμα τ υκάν ιν ξεν οφῶγτος συμηρσίψ, 
ἂ Ι ᾿ 
ἈΝΑΚΡΕΟΝΤΟΣ, 
Μ ῖ 
ἀ νακρίωμιϑωριὰν σαρὰ πολυκράτγες λαξων 
’ «. ᾿ ! -. ν Ὁ -Ψ 
πίντε ]άλα γα ως φφροντίσωμ 9 Ἶ αὐόὶς δυ 
᾿} ᾿ τς. 
διν νυκίοιμ,ἀ σίλωκεν αὐτὰ ξιπων,Χ πἰμᾷ 
.)αι ἀυτὰ τῆς φοοντιδος. ὀαυτὸς πῶμα 
ἔρωτα ἣν τὸν ἁβρὸν μέλπομαι! βούοντα. 
4 Ἵ 2 μῳ «ΟἋἱ 
μίδαις πολυανῆεμοις ἀφ 4.0 δῳ, 
ΠἊΆᾳ 9 , «αλλ . ͵ 
καὶ ϑῴων ϑυμάφης, ὁ δε γηβροτοὺς δαμαζᾷ, 
ὃ αὐτος φη. 
.“Ἕ! “, ΣΙ ΚᾺν ͵ 
ἅπο μοιβανάν γενοιτ. Υ γὶ αμ ἄλλν λύσις 
ἐκ τόνων Γάν οιτοῦυδ μα τωμᾶς, 
ἀπολλωνδίου.- 
ἀορλλώνιος φιλόσοφος, πρὸς Ἰοὺς ρα μμάϊξας 
Ὑ φφωρίων νΥῆ ον ἀπινδι πάϊδῳς ὑμῶν “ρων 
δίοήαι, ὁ ! νἱοινίςρον τ, ἀι ἰυμαικες, ἀμϑιρώμι 
δ τὶ