DE PHAEDRI YITA ET SCRIPTIS. 
IX 
bum exeimte, cuius vitii plurima exempla Phaedro in. 
tulere docti. 
Anapaestum ubique pro spondeo poni fas est, qua 
tamen praeter primum et quintum locum non ita saepe 
utitur scriptor venia, nec vero umquarn ab eodem bini 
continuantur pedes eiusmodi. Dactylo in prima potissi 
mum tertiaque et quarta sede locus est. Proceleusmati 
cus tantum initio senarii adhibetur. Praeterea notandum 
arsis solvendae morem etsi satis frequentem, tamen plu 
rimum in vocabulis plus quam disyllabis inveniri. Ex eis 
excipiuntur tribrachorum vel in tribracbum exeuntium 
partes paenultima et ultima, in quam solutam arsin ca 
dere nefas. Est ubi in disyllabis admittatur eadem; rarius 
multo evenit ut monosyllabo sequente plus quam mono 
syllabo contineatur arsis, ut puta sic 
calumniator ab ove cum peteret canis, 
et rapiet ad se quod erit commune omnium. 
Praeterea notabilis sed legitima venia tutus appendicis 
versus [10, 10] hic: 
non ut labores facio, sed ut istum domes; 
nisi potius scribemus 'sed uti stum’. 
Quinti pedis arsin non licet solvi nisi vocabulo plus quam 
trisyllabo claudente metrum, a qua norma vix sunt di 
versa haec [V, 7, 22. app. 9, 6] 
quidam in conspectum proditurum sine mora, 
respondit illa: quicquid dederis satis erit. 
Arsin diduci sequente anapaesto vel tribracho non per 
mittitur. Anapaesti thesin vocabulo minus quam tri 
syllabo contineri non licet praeter primum pedem et 
aliquando quintum [III, 10, 4. 14, 11. app. 19, 3. 
30, 10]. 
Praeterea observatur ne umquam pes secundus vel 
tertius sive quartus contineatur vocabulo in spondeum, 
anapaestum, dactylum exeunte. Nulli igitur versus sunt 
ut puta tales: 
recusat, quod clausae erant stomachi viae, 
et protinus auxilium petens anser simul, 
cibo impleretur servitium negaverant.