LIBER IV. 
Pervenit ad draconis speluncam intimam, 
Custodiebat qui thesauros abditos. 
Hunc simul aspexit. Oro, ut inprudentiae 
Des primum veniam; deinde si pulchre vides, 
Quam non conveniens aurum sit vitae meae, 
Respondeas clementer. Quem fructum capis 
IIoc ex labore, quodve tantum est praemium, 
Vt careas somno et aevum in tenebris exigas? 
Nullum, inquit ille, verum hoc a summo mihi 
Iove adtributum est. Ergo nec sumis tibi 
Nec ulli donas quicquam? Sic fatis placet. 
Nolo irascaris, libere si dixero: 
Dis est iratis natus, qui est similis tibi. 
Abiturus illuc, quo priores abierunt, 
Quid mente caeca miserum torques spiritum? 
Tibi dico, avare, gaudium heredis tui, 
Qui ture superos, ipsum te fraudas cibo, 
Qui tristis audis musicum citharae sonum, 
Quem tibiarum macerat iucunditas, 
Opsoniorum pretia cui gemitum exprimunt, 
Qui dum quadrantes aggeras patrimonio 
Caelum fatigas sordido periurio, 
Qui circumcidis omnem inpensam funeri, 
Libitina nequid de tuo faciat lucri. 
FABVLA XXI. 
FHAEDKVS. 
Quid indicare cogitet livor modo, 
Licet dissimulet, pulchre tamen intellego. 
Quicquid putabit esse dignum memoria, 
Aesopi dicet; si quid minus adriserit, 
A me contendet fictum quovis pignore. 
Quem volo refelli iam nunc responso meo: 
Sive hoc ineptum sive laudandum est opus, 
Invenit ille, nostra perfecit manus. 
Sed exsequamur coeptum propositi ordinem.