44 
PHAEDRI FABVLARVM 
Vsus poetae more est et licentia 
Atque interposuit gemina Ledae pignera, 
Auctoritatem similis referens gloriae. 
Opus adprobavit; sed mercedis tertiam 
Accepit partem. Cum relicuam posceret: 
Illi, inquit, reddent, quorum sunt laudis duae. 
Verum, ut ne irate te dimissum censeas 
Ad cenam mihi promitte; cognatos volo 
Hodie invitare, quorum es in numero mihi. 
Fraudatus quamvis et dolens iniuria, 
Ne male dissimulans gratiam corrumperet, 
Promisit. Rediit hora dicta, recubuit. 
Splendebat hilare poculis convivium; 
Magno adparatu laeta resonabat domus, 
Repente duo cum iuveues sparsi pulvere, 
Sudore multo diffluentes, corpore 
Humanam supra formam, cuidam servulo 
Mandant, ut ad se provocet Simonidem; 
Illius interesse, ne faciat moram. 
Homo perturbatus excitat Simonidem. 
Vnum promorat vix pedem triclinio, 
Ruina camarae subito oppressit ceteros; 
Nec ulli iuvenes sunt reperti ad ianuam. 
Vt est vulgatus ordo narratae rei, 
Omnes scierunt numinum praesentiam 
Vati dedisse vitam mercedis loco. 
POETA AD PARTICVLONEM. 
Adhuc supersunt multa, quae possim loqui, 
Et copiosa abundat rerum varietas; 
Sed temperatae suaves sunt argutiae, 
Immodicae offendunt. Quare, vir sanctissime, 
Particulo, chartis nomen victurum meis, 
Latinis dum manebit pretium litteris, 
Si non ingenium, certe brevitatem adproba, 
Quae conmendari tanto debet iustius, 
Quanto poetae sunt molesti validius. 
10 
15 
20 
25 
30 
5