ORATIO, 
fi ifmuare nos in amicicia cu eloqntia cocupifcimus, 
Hicm.ille efl: q pomeriu romanae lingua^mouit/cii 
ius ingeniu Romano impio par:q eloquentia ipfam 
Iocupletauittq ad ornamentu patrii Termonis coplura 
uocabula excogitauitjqualia funt beatitas/beatitudo 
indolentia fyllabatim, Si qr orisote finiedustmultaqj 
alia id genus:quse primus Cicero comentus efle fere i 
ideoc^ ineertu efttut^ ipe plus eloqntia: debeat/an ipi 
eloqntiaique eloqntia: archetypon Si fimulacru nucu 
pare merito poflitmustq apdpofleros id e cofequtus: 
ut Cicero ia n5 hominis nome fed eloqntiac habeat?j 
De cuius laudibus: fleut inqt Saluflius d carthagine: 
melius eflet tacenq pauca diceret nos anno pximo 
non puea comcmorauimus.Sed quoniautautumat 
Plato n5 nocet bis dicere qd bene df ut ait Seneca 
nuq nimis dicit?: qd nuq fatissRepetamus i pfentia^ 
nonulla d Cicetoe: qua: neqj uos audiuifle/neqj nos 
dixiflepcniteat,M,Antoniusorator/cui uel primas 
eloquetia:partes maiores noflri tribuetut/dicere fole' 
batsmultos Te uidifle difertostcloquente oio nemine: 
eloqntia: uidelicet formatqua animo cernebat/re ipfa 
uider no poterat, utina hic Antonius Cicerone \ foro 
Romae caufas adlitante uel fcmel audiuiiTet pfcdto 
dixiflet huc efle il!u:qne querebat que nufq uidcf po 
tueratteuq; no folia eloqnte fed eloqntiflimujfed cIo' 
quentiac ipfius imagine efle aflcruiflet:& merito. Na 
ut facudiflimc Qqntilianus traditjCicero unus dono 
quod a puidetie genitus uide£; i quo totas uires Tuas