DE OPINIONVM PROBABILITATE. 
14<3. 
tam rarum erit Simonix yitium, ur ab ejus labe 
omnesSimoniacifacilefe purgare polline, di 
cendo icilicet fe temporale pto fpirituali date, 
non tanquam pretium, led tanquam motivum: 
Imo Si ipfe Simon Magus, Simoniacorum om 
nium parens eadem diitindtione, feu prxeifio- 
ne metaphyfica, ab eodem fcelere facile excu- 
fari poterit: nam cum pto impetranda gratia 
impertiendi Spiritum Sanctum per manuum im- 
poufcionem , pecuniam offerendo Apoltolis, 
vendendi aut emendi , vel pretij verbis nequa 
quam ulus fuerit, ut patet ex verbis Scriptura; 
fupra relatis, dici poterit ipfum obtulilfe Apo 
ltolis pecuniam , non fub formali ratione pre 
tij , quo talem poteftatem emeret, fed duntaxat ] 
tanquam motivum quo cotum voluntatem ad 
eam libi conferendam inclinaret: neque enim 
ille curabat modum , fed tantum ut rem quo 
quo modo aflequeretur. Similiter a labe Simo- 
nia: purgari pollet Balaam Propheta, a quo Si- 
monia vetultiori vocabulo Balaamia dicitur, 
ut notat Adrianus quolibeto 9. quxft. 1. pollet 
enim pariter dici, ipfum munus a Moabitico 
Rege fibi milium acceptalfe, non ut pretium 
prophetica; maledidfionis , fed ut motivum: 
neque enim vel Rex curabat , quonam titulo 
ille munus acciperet , dum quoqud modo ad 
maledicendum hoftibus eum permoveret; nec 
Balaam admodum curabat , quonam titulo ( 
oblatum munus fibi obveniret, fed ut quoquo 
modo fuam avaritiam inde expleret. Idem cum 
proportione de Giezi, Si de omnibus aliis Si- 
moniacis dici polfet. Ergo fi liandum fit novo 
rum Cafuiftarum dodtrina:, Si fi prxfata diftin- 
<ftio pecunia: in ratione motivi, Si in ratione 
pretij valeat, Si fufficiens fit ad vitandam fimo- 
niam , peccatum fimonia: a rebus humanis exu- 
labit, & in mundum Platonicum demigrabit , 
vel folum a bardis Si fiupidis , qui diftinctiones 
illas Si prxeifiones metaphyficas capere ne 
queunt , committetur. Unde Caramuel in Theo 
logia morali lib. 1. num. 864. Si feriptorj inquit) 
fcrupulofus Jit, nulla erit circunflantia ab hoc con 
tagio libera: fi autem andentior, ipfius fimonia E 
conceptus , er.t idea Platonica, ut dicitur, 
qua non reperitur in rebus. 
Nec valet quod aliqui Recentiores dicunt; 
nempe eum qui pecuniam , vel aliud quid tem 
porale pro beneficio , per modum illecebra; 
permoventis, non veto per modum pretij be 
neficio arqualis confert vel offert , non com 
mittere quidem Simoniam contra jus divinum, 
quia ad hanc requiritur quod temporale pto 
fpirituali detur ut pretium , elfe tamen reum 
fimo nite contra jus pofitivum , quia leges Si 
Canones Ecclefia: id vetant. Non valet (in 
quam ) quia S. Thomas in 4. dift. 15. qu. 3. art. 3. 
ad 1. docet quod fi Judex fpiritualis munere ali 
quo , five parvo, live magno , flecftatur ad ali 
quid faciendum , fimoniacus eft coram Deo: 
Dicendum f inquit) quod Ecclefia judicium eft 
quantum ad exteriora , & quia non eft proba 
bile quiod animus Judicis fpiritualis flectatur 
ad aliquid faciendum pro parvo munere , ideo 
in parvis muneribus pudici datis non judicat 
Jimoniam committi : fed apud Deum qui cor vi 
det , flmonia eft & in parvis & in magnis mune 
ribus, SI ANIMVS J V DICIS EX EIS PLECTATVR. 
Quibus verbis aperte docet committi firno- 
niam contra jus divinum, quando muneribus, 
five parvis , five magnis , aliquis inducitur ad 
Tom. III. 
aliquid fpirituale conferendum. Ibidem etiam 
in reip. ad 4. ait , quod Qjti dat aliquid fpiri 
tuale fi principaliter moveatur favore precum , 
vel timore rogantis , qvantvm ad ivdicivm 
divinvm , fimoniam committit & rogatus, & ro 
gans , fi hoc intendat. Unde Suarcz in tradi, 
de Simonia cap. 3. pto hac lententia S. Tho- 
mam , & alios antiquos Theologos Si Cano- 
niftas refert : Sapiffirne ( inquit) legimus apud 
asiuthores tamTheologos quam Canoniftas, fi 
moniam mentalem committi , quoties per fpiri- 
tualem aStionem vel dationem principaliter in 
tenditur acquifitio alicujus commodi temporalis. 
Ita tenent Gloffa , Hoftienfis , ‘Panormitanus , 
Navarras , Covarruvias, S. Thomas , Caieta- 
nus, Major, Durandus, Altiflodorenfis, Adria 
nus , Antoninus, Corduba, Gerfon, '&c. 
Addo quod, cum Ecclefia non polfit mutare 147; 
naturas rerum, nec efficere quod limonia fit id 
quod vere limonia non eft, fi oblatio pecunix 
per modum illecebra: ad conferendum benefi 
cium permoventis, fimonia: labe careat, ex eo 
prxeise quod Ecclelix legibus Si canonibus ve- 
tetur, fimoniaca dici non poterit: fubindeque 
vera limonia a rebus humanis exulabit, & ut 
verbis Caramuelis utar , erit idea Platonica, 
qua non reperiturin rebus. 
Id explicari Si illuftrari poteft exemplo ex 148; 
novorum Cafuiftarum doctrina defumpto: illi 
enim communiter docent , cdritradtum qui ab 
Hilpanis Mohatra vel Baratra, Si ab Italis Stoco 
appellatur ( qui tunc fit quando quis egens pe 
cunia , emit pecunia credita a mercatore mer 
ces pretio fummo, Sc ftatiin ei pecunia nume 
rata pretio infimo revendit ) non efle vere ufu- 
rarium, Si ufura; labe reipfa carere : de quo in 
fra. Sicut ergo fi talis contradtus Ecclefne le 
gibus Si Canonibus prohiberetur, quemadmo 
dum civilibus legibus vetitus eft , inepte quis 
diceret, mercatores contradtum illum exercen 
tes , non efle quidem ulurarios, ufiira contra 
jus divinum, ab ufura tamen contra jusEccle- 
fialticum non elfe immunes; quia cum Ecclefia 
non polfit rerum naturas mutare, fuis legibus 
Sc canonibus efficere nequit, quod ufura fit id 
quod vere ufura non eft. Itafimiliter ,fi oblatio 
pecunia;, per modum illecebra:, feu incitamen 
ti , ad conferendum beneficium permoventis , 
fimonia: labe revera fit expers, ex eo quod legi 
bus Si Canonibus Ecclefia; vetetur , vere fimo 
niaca non erit , nec eo nomine, nili nugando, 
& terminis abutendo , donari poterit : unde 
inepta plane ad oppofitum Si chimerica videtur 
diftindtio illa limonia: in fimoniam juris divini 
Si juris ecclefiaftici, quam ad vim rationum 
procedentium eludendam recentiores Cafiuiftx 
excogitarunt. 
Ex diiftis confutata manet alia Efcobarij affer- 
tiq, qua docet tradt. 6. exam. i num. 14. Simo- 
niacurn non efle , qui promifla fine intentione 
folvendi pecunia ad fiicerdotium pervenit. 
Cum enim pecunia parare f biviam ad rem fpi- 
ritualem obtinendam , vere limonia fit, ut ex 
D. Thoma fupra vidimus , Si ille qui pecunia 
promifsa, fine intentione folvendi, ad facerdo- 
tiurn pervenit, ea fibi viam ad illud obtinendum 
non minus paraverit, quam ille qui pecuniam 
de fadto exhibuit, planum eft, illum non mi 
nus efle fimoniacurri, nam utrobique pecunia 
ratio eft cur beneficium conferatur. Unde in 
Concilio Melphitano fupra relato, non modb