DE PECCATO 
ORIGINALI. 441 
1 
jjp. Secundo rcfponderi poteft diftinguendo Majo- A 
rem : peccatum originale dicit convcrfionem ad • 
bonum commutabile, formalem & pofitivam , 
nego'Majorem : virtualem & interpretativam, 
concedo Majorem. Similiter diftinguo Mino* 
rem : converlio ad creaturam formalis Sc pofiti- 
va, aliquid pofitivum dl,concedo Minorem: vir- 
tualis & interpretativa , nego Minorem : hxc 
enim converlio licet ad modum alicujus pofitivi 
concipiatur, tamen formaliter nihil eft praeter 
privationem; elt enim fola averfio a Deo ut ul 
timo fine, qua: vocatur converfio interpretativa, 
quia prxbet fufficiens fundamentum ut poffimus 
•interpretari voluntatem pueri in peccato origi 
nali exiftentis, Sc dicere eam magis ad creaturam 
quam ad Deum efte aftctftam. Unde ad probatio- p 
nem Majoris dicendum eft , parvulum exiften- 
rem in peccato originali, habere quidem Deum 
ut eft primum exiftendi principium pro ultimo 
fine naturali (eo modo quo creatura: irrationa 
les in Deum ut ultimum finem ordinari dicun 
tur, inquantum aliquam ejus fimilitudinem & 
perfedtionem participant) fcd nullum habere ul 
timum finem moralem, nili virtualiter Sc inter» 
pretative , ut jam explicatum eft. 
130. Ad confirmationem dicatur, quod licet non 
poffit dari receflus a termino a quo pofitivus, 
fine acceflu ad terminum ad quem, bene tamen 
privativus, ut patet in Angelo, qui poteft rece 
dere ab uno loco , non accedendo ad alium, quia 
non recedit per motum pofitivum, fed per ne- Q 
gationem operationis , qua: eft ipfi ratio locandi, 
J>tlN • ut oftendimus in tratftatu de Angelis: unde cum 
‘"' l ' averfio, qua: eft de edentia peccati originalis, 
non fit pofitiva, fed tantum privativa (eft enim 
pura carentia fubjedtionis ad Deum tanquam ad 
ultimum finem ) tale peccatum non importat 
converfionem ad creaturam , nifi virtualem Sc 
interpretativam. 
jji. Objicitur quarto : Etfi primus parens non ac- 
cepiflet juftitiam originalem in pofteros tranf- 
fund:ndam, filij ejus originale peccatum con 
traherent : Sed tunc peccatum originale non 
confifteret in privatione originalis juftitia:: 
Ergo nec modo in tali privatione culpa origi- ] 
nalis confiftit. Minor patet : tunc enim ca 
rentia juftitia: originalis non eflee privatio, 
fcd pura negatio , cum in eo cafu debita non 
edet talis juftitia. Major vero fuadetur : Etfi 
Adamus non accepiftet juftitiam originalem in 
pofteros transfundendam, potuiftet tamen caput 
illorum morale conftitui; cum hoc ex folo bene 
placito divina: voluntatis dependeat, Sc ex fu- 
premo dominio quod habet in noftras volunta 
tes , ut fupra docuimus; fubindeque Deus tunc 
potuiftet nos in Adamo ad obfervantiam alicujus 
prxeeepti obligare : Ergo , illo peccante, pofteri 
ejus peccarent , Sc confequcnter peccatum 
originale contraherent. 
131. R.efpondeo quod fi Adamus non accepiftet ju 
ftitiam originalem , vel aliam formam libi con- 
fervandam, Sc in pofteros traducendam , pecca 
tum originale quod transfunderet in pofteros , 
cftet alterius e flentia: Sc rationis ac modo eft; 
tunc enim cum nihil intrinfecum exipfoad po 
fteros polfet traduci , quod haberet rationem 
peccati , culpa originalis in fola extrinfeca de 
nominatione , fumpra a peccato adtuali Adami 
pneterito &: non retractato , formaliter confifte 
ret : fiquidem nunc talem denominationem a 
conftitutione peccati originalis ideo rejicimus, 
Tom. / II. 
quia ex Conciliis Sc SS.Patribus fupra citatis ha 
bemus tale peccatum efte aliquid manens in no 
bis , Sc intrinfece nos afficiens ; aut etiam , quia 
tam pro peccato originali, quam pro aliis habi 
tuali bus conftituendis, habemus de fadto priva 
tionem gratia: intrinfecam Sc voluntariam , in 
qua , ut fupra oftendimus, omnia ad talem effe- 
6tum conftituendum requifita concurrunt: ubi 
autem pro aliquo effcCtu conftituendo adeft ra 
tio inrrinfeca fufficiens, non licet ad denomina 
tiones extrinfecas recurrere. 
H.icfolutio illuftrari poteft exemplo peccati *JJ' 
habitualis perfonalis , quod ex a£tu peccamino- 
fo refultat inanima, Sc in ea habitualiter per 
manet, donec per poenitentiam retradxtur, & 
per gratiam fantftificanrem in juftificatione in- 
fufam deleatur. Theologi enim communius do 
cent, cum’S.Thoma infra referendo, tale pec 
catum in privatione gratia: fandlificantis forma 
liter confifterc ; Sc tamen fi Deus hominem ad 
ordinem gratia:/non elevaftet, fed in puris na 
turalibus ipfum condidiflet, Sc ille tunc morta 
liter peccaflet, peccatum habituale ex atftu illo 
peccaminofo refultans , non conftitiftet in pri 
vatione gratite , fed in denominatione extrinfeca 
defumpta ex aftu peccati praeterito , vel in pri 
vatione naturalis re&itudinis rationis, aut in ali 
quo alio intrinfeco vel extrinfeco. Cur ergo pa 
riter nobis-non licebit aflerere, quod fi Ada 
mus non accepiftet juftitiam originalem , vel 
; aliam formam fibi confervandam , Sc in pofteros 
traducendam, peccatum originale in illo cafu , 
aqtftatu,, foret alterius e flentia: Sc rationis ac 
modo eft, Sc in fola extrinfeca denominatione, 
fumpra a peccato adluali Adami uratterito, for 
maliter confifteret ’ 
Objicitur quinto : Peccatum noftrum origina- • 
le debet cfleejufdcm rationis, ejufdemque fpe- 
ciei cum peccato Adami; idem enim falcem fpe- 
cie peccatum quod ille commifir, in nos tranf- 
fundit: Sed peccatum Adami confidebat in po- 
fitivo : Ergo Sc peccatum originale quod in nos 
transfunditur. Major patet , Minor probatur. 
Peccatum Adami fuit peccatum commiffionis 
) contrapraeceptum negativum non edendi de li 
gno vetito , aut non fuperbiendi: Sed peccatum 
commiffionis in pofitivo confiftit, ut fupra fuse L 
oftendimus: Ergo Sc peccatum Adami. 
Refpondco diftinguendo Majorem: peccatum 135- 
noftrum originale debet efte ejufdem fpeciei 
cum peccato Adami, habituali concedo, a&uali 
nego. Similiter diftinguo- Minorem : peccatum 
Adami adtuale confidebat in pofitivo, concedo 
Minorem : peccatum habituale , nego Mino 
rem , Sc Confequentiam. In Adamo igitur du 
plex fuit peccatum,unum actuale,quod fuit atftus 
fuperbiae, inobedientix , aut gula:, a quo ipfe 
Adamus didtus eft peccans, Sc nos, prout eramus 
£ in illo , dicimur in eo peccafle : aliud vero habi 
tuale , quod fuit terminus talis adtus, denomi- 
navitque Adamum peccatorem. Primum qui 
dem fuit pofitivum , ficut extera peccata adtua- 
lia; quoad feCundum vero, non fuit pro forma 
li , nifi privatio gratia: vel originalis juftitia:, ut 
patebit ex dicendis difputatione fequenti , ubi 
oftendemus peccatum habituale in privatione 
gratia: fantftificantis confifterc. Unde quia pec 
catum noftrum originale non fe habet per mo 
dum adlus, fed per modum termini , ut antea 
declaravimus, neque ab eo dicimur peccantes, 
fed peccatores, xquiparandum Sc affimilandum 
Kk k