DE PECCATO ORIGINALI. 
44^ 
jcdtionc primaria & radicali, cjuie ed agraria A 
ian&ificantc , cxidentc in c(Tenna animae, in- 
deque medio habita chariratis influente volun 
tati redbitudinem , qua illam Deo ut ultimo fini 
Tubjicit. Unde ibidem obfervat Caietanus, D. 
Thomam nunquam dixifle , quod formale pec 
cati originalis (it privatio redtirudinis aut fubje- 
drionis voluntatis , fed dixit ejfie privationem ori 
ginalis jufiitia , per quam voluntas fubdebatur 
Deo , ut infinuaret talem locutionem tranfiti- 
vam efle, Sc fe loqui de fubjedlione caufali & 
radicali voluntatis , qua: ed a gratia fandtifican- 
te , non vero de proxima 8c formali , qua: e(t 
ab habitu charitatis : quapropter in aliis locis ' 
fupra addudtis, S. Dodtor .loco voluntatis, po- ® 
nit mentem , qua; primario dicit ipfam animam. 
Articvlvs VII. 
An pueri cum folo originali decedentes fub 
eant poenam gehenna & combttjlioms ater- 
na , vel faltem aliquam ex poena damni 
trijlitiam patiantur? 
§. I. 
Promittitur quod apud omnes efl certum, & 
referuntur fententia. C 
161. /^Ertv m & indubitatum ed apud Catho- 
V ylicos , infantes decedentes flne baptilmo, 
Se cum folo originali peccato ex hac vita mi 
grantes , poena damni , confidente in carentia 
vifionis intuitivx Dei, de findo puniri. Id enim 
aperte ex Scriptura colligitur , Joan. 3. Nifi 
quis renatus fuerit ex aqua & Spiritu Saritio , 
nonpotefl introire in regnum Dei : Eti. adCo- 
rinth. 2. Sicut in A dam omnes moriuntur, ita in 
Chriflo omnes vivificabuntur : id efl , nemo a 
morte contradla per Adamum liberatur , nifi 
Chriflo ut capiti uniatur; qua: unio non fit nifi 
per baptifmum , per quem Chrifto incorpora- D 
mur, & membra ejus efficimur. Idem definivit 
Synodus Paheftina, feu Diofpolltana, uttefta- 
tur S. Auguft. lib. de geflis Pelagii cap. 8. Se 
Epiff. 106. Sy nodus etiam Carthaginenfis Se Mi- 
levitana apud eundem Epifl. 90. Se 92. Sc Tri- 
dentinum fefll j. in decreto de peccaro origin. 
can. 4. Se 5. Favent etiam SS. Patres, illi pra:- 
cipue qui rediterunc haerefi Pclagiana: , cujus 
unum ex pramipuis dogmatibus hoc erat: In 
fantes , tametfi nbn baptizati , vitam aternam 
habent. Denique id ratio fuadet : Nam fine gra 
tia gratum faciente nemo potcd videre Deum : 
Atqui parvuli cum peccato originali dcceden- £ 
tes, gratia gratum faciente proditi non funt, 
fed ea in poenam talis pecCati privantur : Ergo 
puniuntur poena damni, in carentia vifionis in- 
tuicivxDci confidente. Minor edcerta, Major 
probatur. Vifio Dei eft aditis (upcrnaturalis per- 
fcdlus, imo Se omnium perfcctiflimus : Sed aedus 
fupernaturalis non poted,connatiiraliter faltem, 
elici fine natura ejufdem ordinis, ut in tradlatu 
de gratia offendemus : Ergo fine gratia gratum 
faciente , qua: ed natura ordinis fupernaturalis, 
& qua: in illo ordine gerit vices fub dantia:, Sc 
principii radicalis adiuum fupernaturalium, 
nemo poted videre Deum. 
In hoc , ut dixi, conveniunt onines Catholici 
contra Pelagianos. Sed difficultas ed Sc contro- 
verfia inter Theologos , an parvuli cum folo 
originali peccato decedent es, prxtcrpcenam il 
lam damni , in carentia vifionis Dei confiden 
tem , poenam aliquam fensus patiantur, aut fal 
tem an ipfa poena damni, quam patiuntur, fit 
illis caufaalicujus mcEftitia: vel doloris? In cu 
jus difficultatis relolutione quaruor invenio di- 
verfas Authorum fententias. 
Prima affer ir parvulos decedentes ffne baptif- 
mo, 8c cum folo peccato originali ex hac vita 
migrantes, non foluna in perpetuum Dei vifio- 
ne privari, fed eciam poena ignis aeterni puniri, 
minus tamen quam adultos damnatos, eo quod 
leviori culpa addringantur. Ita docent Grcgo- 
rius Arimincniis in 2. did. 30. Se 31. Driedo lib. 
1. de gratia Sc lib. arbit. tradi. 3. cap. z. Se pro 
babile reputa: Albertus magnus in fumma tradi. 
18. Pro hac etiam fenfentia actiter pugnae Flo 
rentius Cotirius Minorita, in tradlacu edito ad 
calcem libri Janfenii, De fiatuparvulorum fine 
baptifmo decedentium ex hac vita , fecundum 
mentem B. Auguflini , Sc ab eodem Janfcnio 
approbato atque laudato lib. 2. de datu natura: 
lapfie cap. 13. in fine. Quo in rradlaru contendic 
Author ille oppofitam fententiam, quam a quin 
gentis fere annis omnes fere ampledhmrur 
Theologi , effe Pelagianam, Sc peccatum ori 
ginale penitus evacuare. 
Secunda docet parvulos in peccaro originali 
decedentes , nulla quidc.m poena fensus fore 
pledtendos, aliquam tamen triftitiarh de amif- 
fione fu a: beatitudinis habituros ; qua: triditia 
pertinet ad ipfam poenam damni, Hanc tenent 
Abulenfis fuper cap. 15, Matth. qu. 666. Sc 671. 
Bellarrninus tomo 1. lib. 6. de amifljone gratia 
Se datu peccati, cap. 6. Sc 7. Valentia tomo 
difp. 6. qu. 17. pumfto 4. & probabilem cenfent 
Soto, Zumcl, Curiel, Sc alii. 
Tertia exidimat quod illi parvuli privantur 
quidem in pernam peccati originalis bearirudi- 
ne fupernaturali, in clara Dei vifione confiden 
te , non tamen bearirudi.ne naturali, fita in co 
gnitione Sc diledlionc Dei ut Authoris natura:; 
Sc addir quod po(l diem judicii illi fuper fiiciem 
terrs veluri in paradifo quodam rerredri habita 
bunt, pleni lapientia , Sc virtutibus moralibus 
indrudli, Sc quod Angelorum confortio , ac 
vifitationibus , ex quibus magnum percipient 
folatium, fiepe fruentur. Ita C itharinus libro dc 
datu parvulorum decedentium line baptifmo, 
Albertus Campcnfis controv. t. de peccato ori 
gin. proxime ad finem, Hieronymus Savanarola 
in libro dc. triumpho crucis. Earnque fenten- 
tiam probabilem pnjant Salmeron in cap, 5. ad 
Roman. difput. 48. Salas, Sc alii ex Recentio- 
ribus. 
Ultima Sc vera fententia defendit parvulos in 
peccato originali decedentes , poena quidem 
damni , in carentia notitiae inruitivae Dei, na- 
turalifque beatitudinis confidente , puniri; non 
tamen poena fensus , aut interiore dolore feu 
triditia, ex carentia boni amifli caufata. Hanc 
quoad omnes partes tenent communiter Scho- 
ladici cumMagidro in 1. did. 3;. Sc D.Thoma 
ibidem qu. t. art. 1. Sc 1. Sc ad Annibal. did-34, 
qu. unie. art. 4. Sc qu. 5. dc malo arc. z. Unde fit 
Rkk iij 
I ^4' S * 
t(Jy. 
t66\ 
167.