45 G 
DISPVT ATIO SEPTIMA 
ip 9 . 
200. 
201. 
201. 
20’, 
Confirmatur :Auguftinus ibidem profitetur fe A ad gloriam autem habendam nullum jus p ta .; 
non audere affercrc, parvulos fine baptifmomo- cefiit in parvulis, vel fi prxceflit, dependebat 
- r omnino ab extrinfeco; & ideo amiflam beati- 
tudinem non poifunt triflari rationabiliter. 
Nec difplicet quod aliqui Theologi addunt, 
nimirum admifccri ibi divina: providenrix 
fuavitatem , quae parvulos illos in fuo ftatu 
fub tranquillitate confervat. Quam providen 
tia: fuavitatem quotidie experimur : videmus 
enim pauperculos frufto panis contentos, & 
in rigida etiam hyeme , licet feminudos Sc 
frigore algentes, alacres tamen & pacatos effe, 
dum vident nobiles cjufdem natura: , divitiis 
Sc deliciis redundantes. 
rientes tanta poena effe pledendos, ut eis non nafi 
ci potius expediret: Nam fi illi ex aniifla bcati- 
cudrne dolorem Sc moeftitiam interiorem fenti- 
rent, melius ipfis effer omnino non ede, cum 
talis dolor non poflit non effe gravis , imo tcfte 
Chryfoftomo citato, major fit dolore fenfibili 
per poenam fensus incudo : Ergo juxta dodtri- 
nam SS. Patrum, pueri cum originali ex hac vi 
ta migrantes,non afficiuntur dolore aut triflitii 
interiori, ob amifiambeatitudinem. 
Ratio etiam id fiiadet : nam ut difcurritD. 
Thomas in 2. dift. 85. qu. 2. art. 2. Ex hoc quod 
caret aliquis eo quod fuam proportionem excedit , 3 
non affligitur, fi fit reda rationis ,fed tantum ex 
eo quod caret eo ad quod, aliquo modo proportio- 
natus fuit. Sicut nullus fiapiens homo affligitur de 
hoc quod non pojfit volare fient avis , vel quia 
nonefirex , vel imperator, cum fibi non fit de 
bitum ; affligeretur autem j fi privaretur e 0 ad quod 
habendum aliquo modo aptitudinem habuit. Quia 
ergo omnis homo ufium liberi arbitrii habens , pro- 
portionatus e fi ad vitarn aternam confequendam, 
quia pote fi fie ad gratiam praparare , perquam vi 
tam aternam merebitur ; ideo fi ab hoc deficiat * 
maximus erit dolor, quia amittet illud quod fiuum 
ejfe poffibile fuit. Pueri autem nunquam fuerunt 
proportionati ad hoc quod vitam aternam habe- q 
rent: quia neque eis debebatur ex principiis na 
tura , cum omnem facultatem natura excedat, nec 
adus proprios habere potuerunt, quibus tantum 
bonum confequerentur: & ideo nihil omnino do- 
lebunt de carentia vifionis divina ; imo magis 
gaudebunt de hoc quod participabunt multum de 
divina bonitate , & perfectionibus naturalibus. 
Dices : Tales parvuli habuerunt ad ipfam 
beatitudinem, proportionem , Sc ordinationem 
in Adamo , in quo eorum voluntates interpre- 
tative continebantur: Sed hoc fufficit ut de il 
lius ja&ura doleant: Ergo hxc ratio D. Thomae 
non convincit. 
Confirmatur : Si quis patrimonio privetur 
§. V. 
Sententia Catharini confutatur. 
D ico tertio : Parvuli cum peccato originali loj, 
decedentes , poft diem judicii, non erunt 
beati bcatirudine naturali. 
Probatur primo concludo : Beatitudo natura 
lis non eft compodibilis cum averfionc a Deo 
ut conditore naturae; licut nec fupernaturalis 
cum averfione a Deo ut authore fupernaturali: 
Atqui parvuli ratione culpa: originalis funt 
averfi a Deo , nedum ut authore gratia:, fed 
etiam ut naturae conditore; tum quiauna aver- 
fio fine alia nequit fubfidere , ut frequentius 
Theologi docent ; tum etiam quia peccatum 
capitale Adami , quo parvuli fune inquinati, 
utramque averfionem continebat , Sc confe- 
quenter utraque fuit per originem tradufh: 
Ergo non funt beati beatitudine naturali. 
Dices: D. Thomas in 2. dift. 33. qu. 2.art. 2. ^ 
ad 5. ait : Quamvis pueri non bapticati fint fe- 
parati d Deo, quantum ad illam conjundioncm 
qua efi per gloriam , non tamen ab eo penitus 
funt feparati , imo ipfi conjunguntur per partici 
pationem naturalium bonorum , & ita de ipfo 
gaudere poterunt naturali cognitione (jr diledio- 
ne: Sed cum diledbione naturali non poteft ftare 
ob parentis deliitum, non miniis dolet , quam E) averfio a Deo ut conditore natura: : Ergo par 
204. 
fi propria culpa exhxrederur; Sc tamen tunc pa 
trimonium non fuit in illius poteftate, ficut nec 
culpa parentis: Ergo amidio boni non exiften- 
tis in fubjcdbi poteftate, dolorem rationabilem 
excitat. 
Ad objedtionem refpondco,concefTa Majori, 
negando Minorem : Sapientes enim , qui a paf- 
fionibus non moventur , fed fola ratione ducun 
tur ( cujufmodi erunt pueri illi ) non dolent de 
armflione , vel de non adeptione bonorum , qua: 
fibi gratis promida funt, quando per ipfos non 
ftat quominus ea recipiant; reputant enim illa 
ac fi promilfafibi non fuiflenr. Unde S. Thomas 
ibidem in i. argum. fed contra , Cic ait: Reda 
ratio non patitur ut aliquis perturbetur de eo quod 
in ipfo non fuit ut vitaretur, propter quod Seneca 
probat, qtiod perturbatio in fapientem non cadit: 
Sed in pueris esi ratio reda, nullo adualipeccato 
obliquata : Ergo non turbabuntur de hoc quod 
talem poenam (carentiam fcilicet vifionis Dei) 
fuflinent, quam vitare nullo modo potuerunt. 
Ad confirmationem , concedo Antecedente, 
nego Confequentiam & paritatem: Ratio dif- 
criminis eft , quia ad propriun patrimonium 
quilibet eft ordinatus, habetque naturale jus 
ad illud, & ideo five aliena, five propria cul 
pa, aliquis exhxrederur, rationabiliter dolet: 
vuli ratione culpa: originalis non funt averfi a 
Deo ut authore natura:. 
Refpondeo D. Thomam non loqui de dile- 207. 
(ftione naturali amicabili, efficaci, & perfeda, 
qux fola cum averfione a Deo ut authore natura: 
incompoffibilis eft , fed de diledtione naturali, 
qux fertur in Deum, prout eft edendi naturale 
principium , qux cum averfione aDeoutfine 
ultimo naturali ftare poreft, ut patet in Dxmo- 
nibus, qui Deum , prout eft edendi naturale 
principium , piufquam feipfos diligunt, ficut 
demonftrat D. Thomas 1. p. qu. 60. art. 3. Sc ta 
men ab ipfo ut fine ultimo tam naturali quam 
fupernaturali averfi funt. 
Probatur fecundo conclufio : Parvuli ex hac 208. 
vita cum peccaro originali migrantes, mane 
bunt perpetuo inclufi in loco tenebrofo, nempe 
in limbo, eique alligati: Sed cum tali detentione 
Sc alligatione ftare non poteft naturalis felici 
tas ; illa enim omnium bonorum naturalium 
aggregationem, Sc omnium malorum Sc incom 
moditatum exclufioncm importat: Ergo illi par 
vuli non erunt naturali felicitate beati. Minor 
patet, Major autem probatur primo ex Augu- 
ftino ferm. t4- de verbis Apoftoli, ubi expre - 
se docet non effe locum medium inrer regnum 
Sc infernum : Sed parvuli poft judicium non