ΔΊΩΝΟΣ. ω 
δίωμ ὃ ῥωμαιοςικάα [ςλάφους ἀναιζλε[ε]οὺς 
ασουδζοντας περὶ τὸμ ταλούτον, ὃν αὶ τύχη 
[ -᾿ , Α 
μὰν σαρεχή, ἀνελευνήςρία Ἂς φυλάτιᾳ. Χθη 
! .2 “κω. αὶ " ““,ἰὡὦνκ, 4 
σοτας δῷ ἀφαιρ4, Οοαυτος «Φηνπῶς Υ διάνὸμ 
« - » »».ω Γ 
τὸις μὲν 5εθὶς ἐνοχλήμ ἀὕϊους δὰ μὴ βου 
λεογαι πσράτήν α ἴῳ τῷ ἡμῖν ἀμαι ϑοκᾷ τὸις 
ϑεῦις. ὁ ἀὐϊός ἔφα, ἀι μάνηλομαὶ τοὺς ἀεὶ 
ευνόντας 7ά το ὀλγα λυμαίνονται;καὶ ταχὺ 
ποιοῦσιν ἀϑυνάτους πρὸς ἀὐύ]άς,οἹ δὲ, πόνοι 
’ .3) ᾽ 4 . Δ κα , 
τὰ τῷ ἀλλα ὠφελουμτὰ, ς ἀμμαλλομ “παρς 
χουσι δυναμένους πονάν, ὁ ἀντὸς ἀπε, τὸ 
πσλήσομτοικῳ τοῦ ἀμῦρωτ μου, παρὺς μὰν τὸ 
ἀμθιφάμιᾳνομ νὴ παρὰ τὸ συμφέρον, Φιλομᾷ 
κάμ, τοῖς δ᾽ ὑσείκουσι»νὴ παρὰ Δυνᾶμιν ἀν 
ϑδυσουργάμ. ὁ ἀντὸν ἔφη παολλωκράτον ᾧ 
, .: - ΔΑ 
σικατορϑώσαντάς τὶ ἐμλδίυπαϑᾶναι,Ἡ “ὦ 
Γ “ ΨᾺ 4 ο] 4 ι 
σαΐίας ὡλωμῆηνα!, δάυτος σε, δῳ τοῦς 
κἀμίνους μόμες ἰσχυρῶς φυλάτίφν.νν μηλό 
γα ἀυτῶν μαίαβάλλήν. τὰ ἡ ὧν τάυτῶ μέ