φιλαρτνρονς ψίῇν μὲμτὸ ἀργύριον, ὑπαραΐα 
τὰν λὲίηγατο ΡῸ γν τῶν διούυλωμιὁ ὶ λαβρο 
φαίουντας ὁ ρῶμτεως τοὺς δεασύτα φληδὰν 
ἀρσαζοιωμ τῶν ἐσ)ιομύνων. ὖ αὐτὸς ὡς φη 
«ι μένιππος λους» σωλουμενοςμρωτῆ 
ἐκτί δὲδὰ, ποιήμ. ἀτοωκρίμάϊο ἀμδρῶν ἀρχόν, 
Ν πρὸς τὸμ κήονκα κήρυοσῳ ζφη ζι τς ἐξλά 
Διασότην ἀντῷ σρίασ)αι, ὁ ἀυτύςελωίς 
τῷ ξανιάϑη τῷ πρια μένω αὐτὸν δν πῳβᾳ 
“γω ἀυτῷ, ἡ νὴ ϑούλος ἔκ. βγη ἰκϑυς, ἡ κυ 
[εομήτας 4 ϑούλος ξικ πφοϑαναι ἂν αὐτῷ, 
ὃ ἀυτὸς ὡς ζυδούλθο φησιν ἐνπῷ ἐσιίραφυμέ 
νῷ διογόμεο πράσᾷς ὀύτως Ηἶν τοὺς σϑϊϑαρ 
οὐ ξωιάθου͵ μία τὰ λοιπὰ μαϑηματαιῖπ 
“ποῦν, τοζωυέμισφῳϑογὰν, ἀκοντί ζφν, σὲ 
τὰ ὧν τὴ χάλαϊσρα ὃνκ ὡπσιδώπῳω7ῷ παιῶθ 
δια ἀϑλυτϊκῶς ἀγᾷν. ἀλλάντῳ , ἐρυβημὼ 
Ἴος χάριμ καὶ ἐυςξίας. κατήχομ δέοι παιϑῳῃ 
“σολλὰ ποικτῶμ ν ουήἠραφίωμ. νὰ τῶν ἀνὰ 
ϑιογένύς, πᾶσάν τῳ φοδιοῤ συ ξίομον ποὺς Τὸ