υμνημόνευτομ ὑπησκα ἐμ ύικω τὸ ἐδίλα, 
ὅκο διακονήσγαν, λιτὰ ϑοφὴ χρωμέμές, νὰν 
Δωρ πίνοντας, ὧν χρῷ κὐρίας ἀκαλλωπίφες 
τὰ ἀργάζεϊοινν ἀχίτωνας. νὴ ἀμυηρλητς. δὰ 
σιωπηλούς.γηκαῦ ἀύϊους βλίγρμτας ἀν ταις 
ὀϑδιο. δ ἄγω δ αὐ]οὺς νὴ ἐ-σὶ κυμηγέσια, δὲ 
δὲ, αν διογένς ὑπιμέλήαμ ἐποιοῦντο. 
Ν πρὸς Ἰοὺς Γονίάρ ἀιτατϊ κῶς ἀχομ. ὁ δέ αν 
τὸς ζυβουλος,πόρὰ τῷ ζωνιάδι καὶ [μρᾶσαι 
ἀυτὸμ «καὶ ϑανόντα ταφήμαι πρῦς τῶν ὕων 
ἁυτοῦ. ἔνϑα ν) πυνθανομένου τοῦ ζωνιάδΥ 
“πως αὐτὸν φάψμοιςν,ἔφε, ἐπὶ προσωηον,τοῦ : 
δὶ ἐρομένου διατὶ, ὁπὶ μετ ὀλίίον ἀπο μέλ 
λω τὰ κάτω ἀναχρέφᾳοαι. τούτο δ, διὰ 
τὸ ὡσικρατίν ἡδκ τοὺς Μακεδόνας. ἡ ἐκ 
τα σένων ὑψιλοὺς [ωνέσϑαι. ὁ ἁυ τὸς ἐσα 
[ατῦντος τἰνὸς ἀωτὸν ἐς δῖκον πολύτωλ ἃ νὴ 
κώλνοντος ἥϊύσαι ὑπῳλὴ ὀχρύμψατο εἰς 
τὰν Ὅν «υτοῦ ιδύσῳν «ονπων, χείρονα τὸ 
Υ μὴ ευρακέγαν, δ δὶς Ἰούτο βρις παν φασίν