δεῖς διωτὶ ἀυφηρὺς ὧν ὑπὶ τῷ πότω διαχῇ 
ταν, φη, νὴ διθερ μοι πικροὶ ὄντες, βρεχόμςᾳ 
νοι λυκαίγονταν, ἔλεΓφτῳκρῆτίον ἦναι εἶ 
ποσὶν ὀλιϑῆνη τὰ [χω ἐξωτηβεὶς τί ὑσὶ 
φΦιλοροάπωμ ὁλλὺ ὁγῶ, δοῦλον ὧπί ΚἈΌΠΗ 
φασὶν ἐμαοίίου,τοὐ δ᾽ ἀπόντος ἐιμαῤίο μοι 
κλύω, φη νὺ διαράναι, πρὸς τὸ φλυαροῦν 
μέράκιομ, διὰ τούτοφπῳ δυο ὦτα ἔχομωμ. 
σόμα ἃς ἐν, ἶγα πλείω μὰμ ἀκούωμεν, ἣτ 
Ἴομ δὲ λζίωμεν. ἐν συμισοσίω κατακεῖμς 
γος σιγῆν τὴν ἀιτίαμἡοωτηβη, ἔφη δύν ἼΩ ἐγ 
καλέσαμτῇ ἀπαήεῖλαι ποὺς τὸν βασιλέα οὔ 
τὶ παρὰν πἰοσιωπαμ ὡσιζάμενος. 
ἌΛΛΩΣ, Ζήμων,ἀμηϊγόνου πρίσζής ἄβηνα 
ζ, πέμψαντος, κληθεὶς ὑπ αυτῶμ σὺμ ὀληοιῷ 
φιλοσόφοις πὶ διζπνον,κἀκείμωμ παρὰ -“ὸ 
τὸν αῳυλόμτων ὡπστδλαίκνυοθαν τὴμ ἀυτῶμ 
ἐξιννυτὸς ὡσίία, τῶν δὲ παρύσβεων ζεταντν 
Ἴἰ ἀ σαήίλωσι περὶ ἀυτοῦ πρῦράν τίϊονομ, 
οὐ έ ἀὐϊὸ ἐφκ δ λέ χε, ϑυσκρατί φάϊον γὴ 
Ἢ εἰ