ὁ ἀυτὸρ ᾿σρὺρ πίνω ϑιαλεκτίκὸν σνυτοταμο 
νωφἀυτῷ νὴ ἐριξίκως ἀποκριμύμεμον, ἔφα: 
γ ὡς ἔρις ζς θεῶν, κκτ ἀμρώπωμ,ἀ πόλρίϊο. 
ὃ ἀυτὸς, ἀφυούς ποιιτοῦ ἀκρόασιν ποιουμᾷ 
γου ωρωτῶ μιανος ὑπ᾿ αυτού, ποια ἰεὶ τὰ κα 
λωςώιραμίνα,φα : ἃ παρέλιπε . 
θφύκριτος πραΐϊαγορΥ νὴ φιλιςίμης ὡρωταηβεὶς 
Διά Υ συήράφα, τὶ εἶπαν ὡς μὲν βούλομαν͵ 
ὃν ϑύμαμαι,ῶς δὲ δύναμαι, ὃυ δούλομιαι. 
ϑεοεράστου. 
Θεύφραφος μελάντου ὡρζοσιος» φοιτατὴς ἄριζό 
τέλους δυλὸν ἀλυσιτελέσαρον «πῃ φιλο 
ϑοζίας, ὁ ἀυτὸς ἐμ συμισοσίω νεανίσκομΐῆι 
νὰ Ὀλύπων ἡσυχίαν ἔχοντα, εἶπων. ἡ μὲμᾷ 
παϊδιιῦϊος ὧμ σιω πὰς. πῳπανλῳυ μένος ὑπάρ 
χέρ. ἐλὲ πωσοϑᾳυμίνος ὑπάρχς͵ ἀπαι 
Δεύτωςσιωπᾶς, ὁ ἀυτὸρ εἶπε τοὺς μοχϑν 
βοὺς τῶν ἀν)ρώπων δυχ ὀυτως Ἀδίφοϑαι τσὶ 
τοῖς ἸΔίοις 4 [αὐθὲς, ὡς ᾧπὶ τοῖς ἀλλοζίοις κα 
κδὶς. ὁ ἀωυτὸς ἔφα, κ διαβολῆς γὴ φϑόγου