ἀϊιονν.ἀλλὰ νὴ βασιλίαῃ.. πωρεῖπομ ἀ[μοῶς 
ὑπουΐ, Ν σῷ ϑωδῖο ὑχϑρῦμ ξίγαι μομίζω. 
ΪΈρωνοσ. 
ἴίρων ὃ Φιλόσυφας, Ἰαὸμ νὴ φίλον ἡἰού τοὺς ἐν 
ἀμάίκαις ασττυδιαίους εἶναι, ὁ ἀυτὸς ὀνάδι 
ζὑμωμοςῦ πὸ πἶνος τί ρλλοὺς ἑατορῳνήν δὲ 
ϑάξας ὡπένωτο, σεν. ὅυτα ἡ ἐδίλαζα φι 
λαρίυρήμ, ὁ ἀύ]ὸς ἀκρόασιν ποιούμενος, οὶ 
πὸ διωμ ὑφοχά δαι “τοὺς συμώτοὺς ὠφελᾷ 
σανο τοὺς ἀπείρους διδάξαι, τοὺς φβονεροῦς 
λυπῆσαι, ὁ ἀυτὸς ζχὼμ δύο μαϑητὰς ἐνα 
μὲν ἀφυῇ νὴ φιλθηρνον, ὕτωρον δὰ ἰυφυὴ νὴ 
ἀργὸν. ἀμφόταροι οὐπὸν ἀσολλυῶς.ὅτί 
τὺ μὲνϑέλων, ὃυ ϑύνν. συδὲ Δυμάμαμος. 
οὐλάς, ὁ θυτὸς ἐλείῳ. μεγάλους δίν λαμ 
; Α . “ “᾿λ 
βάνάν μιοδους παρα τῶμ μαβητῶν ἴους διδα 
σκάλους, 'σαρὰ μὼμ τῶν ξυφυῶν, τὶ πολλὰ 
μανϑάνουσι. παρὰ δὰ τῶμ ἀφυῶν, ὅτ Ὡρλὺν 
κὐτοον παρίγουσιν. ὁ ἀύϊος ἐρωταϑᾳῖς, τί 
ἐντῷ τέϊονεν ἐκ φιλοσοφίας ἔφκιτὸ ἄνοσί 
ΝΞ τάκίωρ