Ἐν τρίδωλομ ἵκοιο, Τρ ὃ 0 ἀισ νην ἐφν ἡ ς ΩΝ 
ἀηρθανούμαν, ἀντῷ μίλλοντί τὸ κωνέον πίω 
οϑαι,ἀρλλοδίωρος ἱμάτιον ὈΘῚΔΥ καλύνοῖν ς 
κῳΐνω ἀηρθάνν, νὴ ὃς τῇ δέεφη. τὸ ἐμὸν ἱμά 
πἶομ ἐκ βιῶναι μὲμ ὠπιτηλᾷον, ἐναηρϑανήμ. 
ἃς Υχί . ὁ ἀὐΐορ πρὸς ἀλκιβιάδην ἀποῖ]α, ὡρ 
δκ ἀνεκτὰ ἡ ξαμθέππη λριλορούσα,ἀλλιίων 
» ΄ δ ΄ . 
«ΦᾺ συγηλισμαι, καλά ἡ Μη χιλίας αἰνῶμ 
συμάχῳς. νὴ σὺ μὼν ἀπῳχηνῶν βοῶν τ' ἀμ 
6 δὰ ἀπόντος» ἀλλά μοιωὰ νη νςοὐίουο 
τίκίχοι καμοὶ φησὶ ξανθὶ ππα παιλία ωννᾷ. 
ὁ ἀντὸς λέίῳται ὑτί ἄϑῳν ὀνέρομ κύκνὺ νφοτίόν 
ἐμ γύμασι σχήν,5 ν) παραχρῆμα “Περοφυή 
σαύϊα μα ἡ Πἀμαν,ηϑυ κλάϊζαρταιν) μεβ μέ 
ραν πλάτωνα ἄντῷ συσῖναι τ δὲ τοῦτον ᾷ 
παν ἀναντί ὑρμιμ. ὦ ἄυτος ἔφη τοὺς μάνκο 
νοὺς ἀσκουρι 5 πνεῦμά Διΐξησιους δὲ ἀνή 
Ἴνχο τὸ θιαμα, ὁ ἀυτὸς ἱπῳρμ,δὶ φιλίαμ παρα 
ὑςωρούντες; κἂν τὴμ ἐκ τῶμ ΜΔικημένωμ 
ὠκφυγωσι κὐλανιμ δὲ ἀσθέγέαν ἀλλ ὀρ [ς 
εἴ