Πεὺς ξαν ῦ ἁμαλαζῆν ἑτοίμως Ἴκλος δ ὑπὸ 
ἐν Διμάϑε καθομαλνϑέντα τοις ἀπίικαις χά 
ρισινπάντάς αὐρλύσαι τοὺς ἄν μ αλώτους ἄ 
νυ λύδων . δώϊἶος πρῦρ'σίρσας ὡπαν «λέ 
3σι βΥλόμωνος πύλιμ ομοψπηρωτασα, τ πυ 
αἴαν,ἡ δὰ ζχρησων αὐτῶ τ χρησμὸν τούτον . 
.Ἂ 
ΧΡΗΣΜῸΣ. 
ἐξῳῆϊαι μὲμ ὃ ταῦρος. γα Ἰώλρο, σὶν ὁ ϑύσων, 
ἀσήμαννῳ δ᾽ ὁπί. ἐμ αανηγυρωσι νηϑεῶν βυσὶ 
αἷς ἐσωμμάνος σφαγήδῳταν, ὁ δὰ πρὸς τὸ ἵ 
ϑιομ συμφέρον ἐς φϑέχωτοιῶς τ μαμτεῖν 
προλίίοντος τὸν ἰωρῳ!ν ἄσσον τοθύσεσθαι. 
ὁ ἀυτὸς υβυκοάτημ ἡ λασλέγην τοὺς πρθέφη 
κὗτας Ὑ ὀλυνϑίωμ διαφϑεῖρας ΧΡΗ μασιδιὰ 
Ἴων προδοοθήσαν τ ὀλυνθομ ἶλαν . ὁ αν 
τὸς βουλύμενος ελήν τίνα σολιμὀχυρυτατί 
διαφέρουσαν, πόντος αὐτῷ τίνος τ΄ ἐἰχωρί 
ων ἀνάλωτον αὐ τὴμ ὑκ βίας ὑσάρχνιπ 
ρῶτασων ἐ οὐδ ὁ χρυσὸς τὸ πάχος ὑπσωρβῆναν 
δυνατός ὡσίμ. ἣμ ἣν ἄληφως πέραν ὁτὶ τὰ