φν. σὺ Ν ἀκουής τὰ κακὰ ὁτΔίως,νν λέϊεις 5 
ἐμοὶ δὰ λέίειμ ἀκθας.καὶ ἀκούήν ἀκλές. 
ὁ αὐτὸς ἐμ τῷ σοφιφὴ φησὶ,πρῶτον ὑμπῳδο 
κλέα ῥάϊορικήμ ξυρήνιζάνωνα δὰ,διαλωμηικήν. 
ὧμ δὰ τῷ τερὶ ποιμτῶμ φησὶ, νν ὅτ ὃ μερικὸς 
ὃ ἐμπεωλοκλῆς,ν δφνὸς πῳρὶ Τὶ φράσιν γέ [9 
γῳ φορτίκὺς τὰ ὧμ νὴ τοὶς ὀληρις τῦϊς περὶ 
ποιλτί κηρ ᾿πιτεύίμασι χοώμεμορ. ὁ ἀυτὸς 
ἔφη ὧν παντὶ τῷ [ίω ἡώς μίϊαμωλω ας ἦναι ᾿ 
μίαμ μὰν φηἸ ὦ [ὑγαιμὶ πιφῳῦσαι λϑίον ἀπὸβ 
ῥκτομιοτέραν δὲ πλφῦσαι ὅπου Δυνατὸν ἣν 
πεζωῦσαιν. τὴν δὲ ἀἵτημ, ὅτὶ ἷαν ἡμέραν 4 
Διάθῳτος μάνας. ὁ ἀυτὺς φρωτηβᾳὶς δια 
τὶ τὠμκάλωμ ὁ ἔρως. τυφλοῦ ὠἶπων ἡξρώ 
τασις. ὁ ἀυτδρίφη, τὸ κάλλος πάσας ἐπὶ 
σολίο συσατίκώταρον ξῖναν, ὁ ἀυτὸς]οὺς 
τὰ ξνάῤτη πσράϊματα πέρωμένους διρικνύ 
γαι ὅμοιον ἔφν “ποιεῖν, εν Διὰ λύχνου ὸμ λι 
ον φιλοτί μουμένοις διφκνύναι. ὁ ἀυτὸς ἔρω 
ταδεὶς ὑ σὸ πἶνορ, τί δυσκολώτατὸμ ἔφιμ