φράνων ὁ δὰ φιλόσοφος ἀμαζὰς ἐφη. ὦ βα; 
σιλυῦ μέ [σα ϑίλω τύχης φαλα[αὺμ ἢ Φρῷ 
νῶμ πἰϑομ.ῖς μὰ αρ οὔσης» Δυζοχούσιν ἀϊ 
φοίνες. ὁ αὖος τοϊευμαή πλκίαςς ἐς τὸ 
σκέλος ὡς -σολλοὶ συνέδραμον τῶν “σολλά 
κις ἐωϑότωμ ἀυτὸμ δεὸν παροσαίορεύάν, δια 
χυϑεὶς τῷ προσώπῳ. τουτὶ μὲν ἀΐμα πων 
ὡς ὁρᾶτε, καὶ δυκ ἰχὼρ δῖος πέρ τῷ δέω! 
μακαϊος ον ϑεδῖσιν. ὁ ἀυτὸρ ὁμήρου ἐπὸμ 
᾽᾽ ͵ῤ 3» ἷ ϑ - ἄ λ Π 
ν τὸς, δηρώνᾳς.Ταῖ Τα μῥροσίημ δὲὶ παγ! φό 
γρουσὶ, διὰ τὸ Δοκήν ἐλεῖς τοῦς ϑφους φιλοσϑ 
φους ονὴὴηδονᾶς μωζους»ἀναϑήναι τὸμ σον 
τὸν τὴν ἐκώνων ϑοφὴν τῷ ἀοσλωνωφαίτω καὶ 
δυφερωταίτῳ ζώω ὐφ ὃν βραχυτὶ ἂν σά 
ρακομίζοιτο. ἄλλοι Δὲ, Δία μὲν μομίζου, 
σὶ τὸμ Ἰλτον, ἀκολούθως τῷ πλάτωνιὺς ἐμ 
φαίϑρω φησίν, δ μὲν δὲ μέγαρ ἂν ὑραμῴζαυς, 
ἔς ἐςὶν δλιος ἡϊκνὸμ ἄρμα ἐλαυνωμιάμίρο 
εἷαν δὰ τὰς ἀτμίλας, ἀϊς ὁ ἥλιο ἦκζφωται . 
καϑ ἀ θά καϊδηιμόκριτος ϑίλον δὰ ὡς νὰ 
δ τη!