νὴ μωίακλωϊ.νὴ φιφανίτην ἀὐ]ὸν σροσήωρν, 
Ν γαὐμκίισαι κελαῦσαι ξνγέα πελφάξιων, ἃ 
Δήλου δὲ τὰς μούσας, τὸν δὲ εν) τούτο-σοιη 
σαι. νϑ]ῷ παιδὶ ἀνδεωβεμτὶ ὑκέπήν τὸ πραΐ 
μαινὴ τὸν ποιητὴν ὕυτω σὰ μγυμάν τὰ ἴωα. 
δις βρέφος ὠμὶσυμύπαιξα ΟΝ σοιᾶσαι αὐτὰ 
τῷ δι τὴν ἀμβροσίαμ κομίᾷμ. Ἁλλοιδὰ 
φασὶ τὸν ὅμηρον ἄννι τἰδμιωνον, ὡς ]ωμπληϊά 
ϑων τξ δρωμίνωνῦμωρ ὁ ἀριϑμὸς ἀν γκ 
ααύλλυται. «ἡὰ δὺν δύσαν,φαίμομίαι ἐξ ἣ 
ἐκ. τῆς μιᾶς διὰ τὸ νν ἀγωςἀμυϑρὸν τοῦ 
ἀφρῶου ἀφανιζομάμης ὑπὸ τῶμ σελῶὼμ .ὡς 
δὲ πμίοφασὶ πολέάδωμ ὑπιτελλουσὼμ ἀρ 
χόμεθα ϑερίζν,ύντω καὶ θεοὶ τὴμ ἀμβροσΐ 
οὖν κομίζουσιν. ἀλεξάνθρου πρὺς ὑρκανίαμ 
ὠπανωλβόντος, ἧκῳ “σῦς αὐτὸν ἡ βασίλισσα 
τῶν ἀμιαζόνων. ὀνομαϑάλῃφρις», μέ ὰ διακα 
σίωμ ἀμαζονίθων κεκυσμημένωμ πολεμὶ 
μῦις ὄσλοιςι βασιλεύουσα τὴς μῳτατὺ τοῦ 
φάσιθος νὰ ϑιρμώωθοντὸς χώρας ἣν δὲ τῷ,