Δια  ἀταΐχιςος ἡ ασαἰξίκιωπιδα ἵξας Ἰοὺς ΟΝ 
λίταφ ἐξωπλισμέμους» αὐτά ἐςιν ἀσεωτὰ 
λακεδαιμονίωμα χη, Ἄλλου δὰ τὸ ἀύὃ 
ἀπιΐη τοὐνος θυ λίϑοις λ4 νὴ ἔυλοις τοῖοι 
χίϑαϊ]ὰς πὐλεις ἔφκ, ταις δὲ Ὑ ἀνοικουγ τς 
ἄρεταιφ. ὁ αὐΐὸς, τῦι; ἀὐϊού φίλοις πάρη 
ἤλο, μά χρημασιμιάνδοί Ἀν νὴ ἀρετῇ ασὰ 
λάζν παλύτων, ὁ ἀυτὸς ἐρωτώμεμορ πῶρ 
μεγάλην δοζαμπερινποιησατοθανάτου κα 
ταφρομήσας φΑ. ὁ ἂν τὸς μακαρίζομτύρ 
πἶνος τὸν σωρσῶμ δασιλία νέομ κομιδὴ ὅν 
ται ἄτω, ἀλλόυλὲ πρίαμορ ταύταν ἔχων 
Ἴὰμ αλικίαμ ἀτύχμσαν, ὁ ἄντδρ ἐρωτώμῳ 
νος,διατί μάλιζα παρὰ τοὺς ὄλλους ευξθαε 
ΩΝ ὃ ι απταρπἰᾶται . διὸ ἐπι παρὰ 
Ι Ἶους ἄλγους ἀσκοῦσιν Ἀρχνε , ἀρχοοθαι. 
ο αὐὸς φρώτηδοῖς πῶς ἂν τὶς μ άλιζα παρ ἄν 
ὑφώσοις υυϑοκιμοία ἡ λίζοι εἶπα τὲ ἄριξα, 
“πρά τοι δὰ τὰ κάλλιζα, ὁ ἀυτὸς, Ὁ φρατα 
τὸ λὼμ ἔφασας πρὸς μὲμ τοὺς ἀναμτίουρ 
ϊ