λῳ ἰληον μα πιςῳυάμ τύχῃ. 
ὃ ἀὐϊὸς πε. 
ἅ ὧν μιλίων ἅι μαϊζονας λύπαι . 
ποιουσ]ου φρενέν μϊάφασιν. 
ο αὐ]ος ἀπέν. 
ὃ υκ (05 πὼς ἔχουσιν ἄϊ τύχαι φρένας, 
ὀνθεὶρ Ὑὸ ἂν τοιού τος, τυχᾷ πόϊς, 
ἀλκιβιάδου.- 
ἀλμιβιάδας προσελθὼν διϑασκαλείω, ῥα μωδε 
«μἱλιάλος τ Πού δὲ Διϑασκάλου μκλὲνξ 
χάνο μηροῦ φῆσαντοςιῶμ ἄύψας αὐῇῷ κύμδυ 
λομ πάρήλφωμ, ὦ ἁυτὸς ττὶ παῖς ὧν» ΔΜ 
Φϑν λαξὴν ἐν παλαΐφο νη μὴ δυνάμενος δια 
φυγήμ,ἐλακο Τὰν χίρα τοῦ καταισαλιίοντο ς. 
ἐποῦίος δὲ ξκᾳίνου, Δάκνάς ὡς ἄ! ἰυμάϊκερ» 
ϑυμωνουν ἀπῶν ἀλλῶς δι λεούϊες, ὁ ἀὐ]ὸς 
ἐχώμ κύνα πάϊκαλομ ξωμημίμομ «η]ακισχὶ 
λίων δραχμῶν ἀπέκοψεν αὐ πὴν δυράγ. 
ἐρωτήσαντος δὲ, νος ἀυτ τίνος χάριν τοῦ 
το πῳποϊκλ υϑύπως ἔφη τοῦτο λζίωειν ἐ᾽