ὁ πῳὶσυνς χῶς ὃ πλάτωνιπηων πῆγᾷ, καὶ 
ποτ ἐλθὼν σρὸς ἀυτὸν νοσοὐμα, νὴ ὕφα 
σάμενος λεκάνην,μθα ὁ᾽' πλάτων ἐμαμέκᾷ, 
ἔφη. χολὴν μὰνιδρῶ ὡμταῦβα, τύφον δε δυν 
ὅρω. ὁ ἄυτος ἐρωτηϑᾳὶς ὑσὸ σωκράτους. 
καϑὰ φίισὶ φανίαςἐμτῷ περὶ τῶν σωξρώ 
τἰκωμξ! ἡριῶν κάλϑο κάϊαθος «σοιτουςφκοζι 
τὰἀκαλὰ ἃ ἔχεις. τὶ φευκίά ἃ σὶ μαίϑοις 
σαρὰ τῶν ἀδύτων, ὁ ἄντοςνα ομπί κού γῷ 
αμίσκου τσ ολυωρήσάν ἀντον ἜΝΙ ΦῚ λομί 
γουἡ τὸ σλθιομ ἀφίμοιτο τῶν ταρίχων, λώ 
βὼμ ἀ] Ν ἡλϑύλακον καγον,πρὸς ἀλφιοπω 
λιν ἥκω. νὴ σοζάμαν οὗ ἀ-οὐφι τῆς ἃς ἀντού 
σης τὸ διάφορομ, ὃ νεανίσκος ἔφα δωσήν αν 
τὸ πλοῖον αὐτοῦ τωμταρίγων ἀφίκπία!. 
ὁ αὖ]ὸς διϑια ΚἸικημ ἀπεδοίκνυς τὴν ἄρῳτὴμ 
πρὸς ουδιαιμονίαν. μη λαενὺς προς διιομίνημ, 
δτὶ ΜΝ σωκρατίκιϊοἴσχυος. τὴμ τῷ ἀρωτὴν 
τῶμζργων ἀνά, μΗ λόγὼν σλείζων ϑωμέ 
ὑν, Μὴ τῳ μαϊεμάτωμι ἀυτάρμα τὰ ἀγαι 7 
ὃ