LIBER IV. 
FABVLA XVI. 
DE CAPRIS BARBATIS. 
Barbam capellae cum inpetrassent ab love, 
Hirci maerentes indignari coeperunt, 
Quod dignitatem feminae aequassent suam. 
Sinite, inquit, illas gloria vana frui 
Et usurpare vestri ornatum muneris, 
Pares dum non sint vestrae fortitudini. 
Hoc argumentum monet, ut sustineas tibi 
Habitu esse similes, qui sint virtute inpares. 
PABYLA XVII. 
DE EORTVNIS HOMINVM. 
Cum de fortunis quidam quereretur suis, 
Aesopus finxit consolandi gratia: 
Vexata saevis navis tempestatibus, 
Inter vectorum lacrimas et mortis metum, 
Faciem ad serenam subito ut mutatur dies, 
Ferri secundis tuta coepit flatibus 
Ni miaque nautas hilaritate extollere. 
Factus periclis tum gubernator sophus: 
''Parce gaudere oportet et sensim queri.’ — 
Totam aeque vitam miscet dolor et gaudium. 
s( PABVLA XVIII. 
CANVM BEGATI AD IOVEM. 
Canes legatos olim misere ad Iovem, 
Melioris vitae tempus oratum suae, 
Vt sese eriperet hominum contumeliis, 
Furfuribus sibi conspersum quod panem darent 
Fimoque turpi maxime explerent famem. 
Profecti sunt legati non celeri pede, 
Dum naribus scrutantur escam in stercore. 
Citati non respondent. Vix tandem invenit 
Eos Mercurius et turbatos adtrahit. 
Tum vero vultum magni ut viderunt Iovis, 
Totam timentes concacarunt regiam ; 
Propulsi vero fustibus vadunt foras.