40 
PHAEDRI FABVLARVM 
Vetat dimitti magnus illos luppiter. 
Mirati sibi legatos non revertier, 
Turpe aestimantes aliquid commissum a suis, 
Post aliquod tempus alios adscribi iubent. 
Rumor legatos superiores prodidit. 
Timentes rursus aliquid ne simile accidat, 
Odore canibus anum, sed multo, replent. 
Mandata dant: legati mittuntur, statim 
Abeunt. Rogantes aditum continuo inpetrant. 
Consedit genitor tum deorum maximus 
Quassatque fulmen: tremere coepere omnia. 
Canes confusi, subitus quod fuerat fragor, 
Repente odorem mixtum cum merdis cacant. 
Reclamant omnes, vindicandam iniuriam. 
Sic est locutus ante poenam luppiter: 
Legatos non est regis non dimittere, 
Nec est difficile poenas culpae inponere; 
Sed hoc feretis pro iudicio praemium: 
Non veto dimitti, verum cruciari fame, 
Ne ventrem continere non possint suum. 
Illi autem, qui miserunt vos tam futiles, 
Numquam carebunt hominis contumelia. 
[Ita nunc legatos exspectantes posteri. 
Novum venire qui videt, culum olfacit.] 
FABVLA XIX. 
SERPENS. MISERICORDIA NOCIVA. 
Qui fert malis auxilium, post tempus dolet. 
Gelu rigentem quidam colubram sustulit 
Sinuque fovit, contra se ipse misericors; 
Namque ut refecta est, necuit hominem protinus. 
Hanc alia cum rogaret causam facinoris, 
Respondit: Nequis discat prodesse inprobis. 
FABVLA XX'. 
XwLPES ET DRACO. 
Vulpes, cubile fodiens, dum terram eruit 
Agitque plures altius cuniculos,