46 
PHAEDRI FABVLARVM 
FABVLA II. 
VIATORES ET LATRO. 
Duo cum incidissent in latronem milites, 
Vnus profugit, alter autem restitit 
Et vindicavit sese forti dextera. 
Latrone occiso timidus accurrit comes 
Stringitque gladium, dein reiecta paenula: 
Cedo, inquit, illum; iam curabo sentiat, 
Quos attemptarit. Tunc, qui depugnaverat: 
Vellem istis verbis saltem adiuvisses modo; 
Constantior fuissem vera existimans. 
Nunc conde ferrum et linguam pariter futilem, 
Vt possis alios ignorantes fallere. 
Ego, qui sum expertus, quantis fugias viribus, 
Scio, quam virtuti non sit credendum tuae. 
Illi adsignari debet haec narratio, 
Qui re secunda fortis est, dubia fugax. 
PABYLA III. 
CALVVS ET MVSCA. 
Calvi momordit musca nudatum caput; 
Quam opprimere captans alapam sibi duxit gravem. 
Tunc illa inridens: Punctum volucris parvulae 
Voluisti morte ulcisci; quid facies tibi, 
Muriae qui addideris contumeliam? 
Respondit: Mecum facile redeo in gratiam, 
Quia non fuisse mentem laedendi scio. 
Sed te, contempti generis animal inprobum, 
Quae delectaris bibere humanum sanguinem, 
Optem necare vel maiore incommodo. 
Hoc argumentum venia donari docet, 
Qui casu peccat. Nam qui consilio est nocens, 
Illum esse quavis dignum poena iudico. 
PABYLA IV. 
ASINVS ET PORCELLVS. 
Quidam inmolasset verrem cum sancto Herculi, 
Cui pro saluti votum debebat sua,