LiL XU, De quarto decalogipraecepto, Cap, III. 699
Angeli etiam ex charitate diliguntur propter Deu,
qliia funt part'dpes bonorum ciminorum. S. Thomas
quo dixi in loco.art.io.
' Dcemonesex charitate non diliguntur, quia fecun
dum legem diainam non funt beatitudinis capaces:
at ex charitate volumus eorum naturam efle ad glo
riam Dei. Sandlus Thomas in eodem libro, & qusft.
articulo vndccimo.
De diligendis: inimicis. Cap.JI /.
P Rimo quaeritur, An praecepto charitatis inimicos
diligere cogamur ? Refpondet Sanitas Thomas
in fecunda fecundae, quaeftione 25. articulo oifauo,
jure,& praicepto diuino, & naturali compelli nos ad
immicos.amandos ,quoniam Matth. J. didlum eft a
Domino: Diligite inimicos vcftros; nam in inimico
tria poliunt confiderari ■ Primum , quod inimici no-
ftri funt,quatenus nobis male volunt, & nncef. &hoc
nequaquam eft in illis diligendum, nam fic peccatum
diligeretur : Alterum eft , quod homines funt, & no-
Rt.x naturae confortes : & hoc iurc ipfo naturali in il
lis amare compellimur. Tertium eft, quod homines
funt, 1 &gratia:, di uin ad, & vitae scternac participes ; ac
ita praeceptum diuinum habemus a Domino, vtini*
niicos diligamus.
Quo dii obijcias, vnamquamque rem futim odifle
contrariumjficut otiis odit lupum , aqua ignem ,& lux
tenebras ? Refpondeo , cum S. Thoma loco fuperius
allegato itf refponfione ad fecundum , inimicos non
effe diligendos fecundum id, quod nobis contrarium,
■<& aduerfum habent,fed fecundum id ,quod homines
funt, & diurnae gratiae, ac fupernaturahum bonorum
capaces.
Si iterum opponas, Philofophorum efle dogma , vt
amici diligantur,& odio habeantur inimici, na a con
trario valet argumentum: Amici funt diligendi s ergo
inimici funt odio profequendi,& a.Regum capitu 19.
quali exprobrando dixit loab dux militis ad Oamd:
Diligis odientes te ? & odio habes diligentes te ,&c.
Refpondeo, cum eodem S, Thoma ad ..tertium argu
mentum folum probari,non efle diligendum in inimi
cis, quod fint nobis contrarij,& aduerfi, fed quod ho
mines funt ,& eorundem bonorum , quorum nos fu
mus , confortes . Et hoc eft, quod Philofophi tradide-
runt:& quod argumentum a contrario fumptum con
cludit. Manili amicus , quia amicus, eft diligendus,
odio profequendus eft inimicus, in eo quod eft inimi
cus, quod .eft dicereodip habendum eft in inimico ,
quod is nebis aduerfetur,& noceat.
Secundo quteritur , An mimicis tuta coufeientia
poflimus velle, vel optare malum ,& lartari de ma
lo ipfjrum , aut de eorum bono contriftari ? Certum
eft, abfque peccato pofle nos velle, vel optare ma
lum inimico,non quatenus malum, fed vt bonum eft ;
videlicef , vtrefipifcat anicffo, vt emendetur, deni
que vti neminem laedat. Nam; hac ratione corripi
mus , flagellamus, & caftigamus quos in noftra pote-
ftate habemus, vt ad meliorem vitae frugem conucr
eantur. Vnde S. Gregorius lib.ii.Moralium.eapit.il.
ait .• Euenire plerumquq folet,vt non amiflacnarita-
tc,&hvmici nos ruina laetificet ;& rurfum eius glo
ria line inuidiae culpa contriftet, cum & ruente eq ,
quofdam bene erigi credimus .•, & proficiente illo ple,
rqfque iniufte oppnau formidamus. Et Sanitas Tho-
inas fecunda f ecundae,quaeftione crigefimafexta, arti-
pu-lo- fecundo- Cum aliquis , inquit , dolet de bono
alicuius,mquantum ex eo timetut nocmneiunin, vel
Obi ipfi,vel etiam ali js bonis, talis triftitia non eft in-
uidia,& poteft efle fine peccato. Quem locum expli
cans Cai^tanus .■ Qui timet^ inquit, alium ne oppri
matur ab eo , vel ne ius violetur , aut diurnus cultus
conculcetur ob potentiam ,illius; & propterca con-
triffatur de eius potentia , non peccat; cuius lignum
aft, quod fi pollet, illum tali potentia priuaret, & 'id
faceret abfque peccato. Sic ille. Tota ratio huius
,eft, quia non odio habemus, quod eft bonum in ini-
Iaftu.Mora\,Piirj a.
A mico, fed quod eft in illo malum , videlicet,quod iu-
ra violat , quod bonos vexat, quod diuinum cultura
fpernit. Quare cum nos contriftat bonum illius , vi-
delicet potentia,aut fot-licitas, contriftat nos non bo
num,fed malum, quia' tali potentia , aut fa-Iicitas ma
li opprimuntur : Et cumj gaudemus de malo illius ,
gaudemus non de malo, fed de bono , quod inde con-
fequitur ,fcilicct, quod caftigatus relipifeat. Vexatio
enim,ait Ifaias, dat intelleiium. Hinc intelligitur,
quopadfto , line culpa poflit quis deliderare mortem
Tyranni y Tureae,aut-praedonis,vel Haeretici,nimirum
defiderat,vt vel a Deo flagellatus, vel bello iufto de
indius, vel a Indice condemnatus intereat, ne perfe-
quatur bonos,& vti malo defiftat
Tertio quaeritur, An licitum fit inimicum exclu
deret communibus beneficijs, cum ea communiter
J3 in alios conferuntur ?• Refpondeo, ex his,qua: habet
Sanitus Thomas in fecunda fecundas, quxftione vige-
flraaquinta,articulo nono, & Caietanus ibidem , Ga-
hriel item fucer Canoncm Mi-flse Icit 76. htcra C, Sil-
nefter in verbo,charitas,quseftione fcxta.Nauamis in
Manuali.capitulo decimo quarto , numero 15.id lici
tum non etfe.verbi gratia,fi ores communiter pro orna
nibus cxclufo inimico , peccas . quiaquanuus orare ,
nullo pracepto cogaris; at eo ipfo quo precaris pro
omnibus , nequis tuta'conficientia inimicum exci
pere. Pari ratione freleemofynam communiter di-
ftribuas in pauperes certi cuiufdam loci, peccas fi ini
mico pauperi illius loci eleemofynam deneges. Si ad
commune conuiuium inuites cognatos , vel vicinos
tuos, & inimicum cognatum , vel vicinum tuum
praetermittas,id non facis tuta conficientia.Hinc enant
q eft,vt qui falutac aliquos fibi obnios, nequeat inimico
officium falutationis fubtraherc. Secus eft quando
inimicus relinquitur vna cum quibufdam alijs, qui
inimici non funt.
Quaeres , An cum quis perfonae publica: vice , At
officio fungitur, licite inimicum excludat i benefi
cio.,,, quod communitefin alios confert i Diftingucm-
dura eft : Aut id facit , inimicum legitime, fecun
dum im a puniendo , atrr fecus. Si primum , non
peccat; vt fi Rex , vel Princeps, vel Magiftratns, fi
ne Index liberet a carcere , vel exilio , vel potna
capitis , vel nuildfa pecuniaria reos , & inimicum,
alloqui eandem pauam commeritum , non liberer,
quia inimicum punit,non alios ; Si fecundum,id licite
non facit,
Quarto quxritur , An inimicum occurrentem no-
D bis falutare verbo, vel figno cogamur? Gabricl lo
co citato ait cogi nos vi praecepti charitatis, quia
debetur falutatioommbusoccurrentibus; nili ex ta
li falutatione inimicus deterior fieri probabiliter vi
deretur. Sic ille . Refpondeo, ex his etiam, quse ha
bent Caietanus, Siluefter , & Nauarrus locis etiam-
fupra citatis , non cogi no» ad id faciendum, fi ex
natura rei, & peuife loquamur , quia falutatio eftfpe-
ciale beneuolentia figmini, ac proinde inimico non.
debetur: Secus vero eft , fi ex accidenti loquamur
puta, fi offenfio inimici, vel alicuius alterius ; vel
fi,more patria , vel gentis , quotquot funt fibi obuij,
£c hiulcem falutent: tunc enim falutatio vfu commu
niter recepta omnibus debetur, ac proinde nequit
tuto denegari inimico. Et hoc eft , quod dixit Ga-
briel. Quid fi falutatione , inimici animum placaue-
£ rimus, ita vtfalutatus ille , omnem ira , odij,& offen-
fioms affedtuni deponat, eum ne tunc falutare de-
bemus ?
Probabile videtur , & ita fentit Gabritl loco ci-.
tato , tunc ad falutandum illuni charitatis -prae
cepto compelli : quia fi fratrem errantem corripere
debemus, 11 fpes aefeft emendationis illius, vc illum
Domino lucremur : ergo vt inimicum Deo, Sene
bis reconciliemus, mre cogimur ad eum falutandum v
fiquidem fpes probabilis adeft lucrandi illum falu.r.
tatione noftra. Item fi is, qui nos offendit ,&ob id
tanquam inimicus reputatur a nobis, Princeps fit „
vel primarius rir,eum falutare cogimur , vc ante.
conlueoeramus,aiioqui enim eum , vel alios offende-
icmus.
Nn» *' Quiot«