Mntr.fi'.
Liic.6.
Peccata de.
bua vocan
tur triplici
Tanone.
Matt.l !
Luc.y.
Homo pec
cator cpuid
agere de
beat utfe
debitis li
beret.
Peccatam
eji ingens
erga Deum
310 THESAURI DO
ßiones Se incommoda, quibus in hac mi-
fcriaruni valle circumcingimur.
I. Quid ergo agimus in quinta hac Peti
tione ?
K.Petimus veniam ac remiffionem om
nium peccatorum ; parati viciffim remitte
re, quod in nos alii peccaverint.
I. Quare peccata, debita vocantur, in
his verbis ; Dimitte nobis debita naflfai
R. Triplici de caufa. Primo , quia qui
libet homo peccans oftendit Deum, atque
ideo debitor illius eft,ut ci pro irrogata in
juria fatisfaciat. Hoc fenfu dixit Tcrtul.
quod in Scripturis debitum eß deliéìi figura ,
quia ejus videlicet effeflus & progenies.
Secundo, cùm lex divina praemium lui ob-
fervatoribus promittar, poenam vero fui
prffivaricaioribusintcntet, ideò praevarica
tor debitor eit ut poenam exfolvat. Tertio,
quiaquilibetexnobis ad colendam anima:
ilia: vineam obligatur, & reddendos fru
ctus bonorum operum Deo. Quare bonis
operibus non infiftens, Dei debitor e ft,
quippe qui verus Dominus iltarum omnium
vinearum exiltar, de quibus meritò requi
rit frudum.
I. Non poteil ergo peccator de fuo haec
debita iol vere?
R.Minimè, nam peccator in Evangelio
comparatur fervo, qui debebat Domino
luo decem millia talenta.
I. Quid igitur aget peccator Deo tanto-,
pcrè obairatus ?
R. Optimum confilium eft, ut in dies
aliquoties magna cum demiffione animi
Deum ut dimittat nobis debita noltra ,
precemur ; qutc non poliant nobis aliter
dimitti quàm per menta Salvatoris noilri
nobis applicata per media ab eo militata.
Cùm igitur oramus; dimitte nobis debita na-
firn ; petimus ut gratiam nobis largiatur
ritè dolendi de peccatis, & ea integrò con
fitendi, nec non pro illis dignè fatisfacien-
di, prout Sacerdoti vifum fuerit. Qua: om
nia funt inflituta media remifllonis pecca
torum , a Chfifto, ab ejufque paflione &
morte vim, & efficaciam obtinentia.
I. Qua ratione afleris, quòd peccatum
fit tantum tamque enorme debitum ?
R. Ratio à priori eli, quòd ficut Deus'
cft fummum bonum, ita peccatum, quod
divina: bonitati repugnat, eli fummum ma-
^TKINrE CHRISTIANAE
lum. Crefcit enim magnitudo offcnfionis
ex magnitudine perlbna: offenfe; quo enim
perfena offenfa eil dignior, eo injuria ell
gravior. Si ergb perfona fit infinita: digni
tatis , peccatum quoque malitiam quodam
modo infinitam habebit. Hinc fit ur nulla
pura creatura pro peccato mortifero cx
sequo iarisfacere poflit, imo nec omnia
Sandorum opera , vel unum peccatum
valeant compcnfare ; ideoque ad fatisfa-
ciendum ex mquo pro peccato, neceffe
fuit Filium Dei incarnari & pati, uti paflim
docent Patres. Plura de peccati enormitate
p. 1. ad Articulum decimum Symboli,
I. Mirum valde efl, quod peccator tanto
tere gravatus fecure fomnum capere poflit ?
R. Non fatis poterat mirari S.Thomas
Aquinas quo pado poliet animo elfe hilari
aut fecuro qui in peccati mortalis flatu ver- r ■
faretur. Et vero quis fecure dormiat ha-
bens ferpentem iniinu ? J 1
I. Eline Deus paratus, facilis , & prom- Delti «
ptusad ignefeendum peccata, adebque ad ¡„¿JL"
remittenda debita ? *
R. Promptifllmus, uti e facrisLitteris/
& exemplis dcmonflrari poteft. Ezech. 18.
& alibi. Huc referenda clt parabola Prodi
gi Lue. 1 f. Exempla etiam Davidis 1. Reg.
1 a. & Pf. j 1. Publicani; focmins in adul
terio deprehendej Mari« Magdalemc; ia- eScripuitt.
tronis, quos, ut pcenituetunt, flarim ul
nis mifericordia: ilia: divina Clementia am
plexata in gratiam recepit. Vide etiam Sc
mirare latitudinem cordis, & abyllum cha-
ritatis Chriili qui fratri peccanti feptuage-
liesfeptiesignoici voluit. Si enim nos lio-™- 1 " 1 '
munciones tanra vult elfe charitatis & libc-
ralitatis , quantam ejufdem in ipfo abylfum
contineri exllimabiraiis ?
His adde ; Cum Dominus in hac ipfa
oratione jubeat peccantes quotidie veniam
petere , (hanc enim orationem debete etie
quotidianam aperte fignificat quarta pe
titio, panem noilriim quotidianumJ fatis
declarat Deum paratum fcmperSc quotidie
peccata ignofeere. Si enim unquam vi (ce
ra mifericordia: fax clauderet Deus, illu
deret nobis Chrillus, docens petere quoti
die , quod ille non vellet quotidie dare.
Itaque hac petitione Dominus lalubriter
nos memores elfe voluit infirmitatis, pec
catorum noilrorum , ne clVcramur ; &
pa-
